Wodecki. Tak mi wyszło recenzja

"Wciąż mnie coś gna i na to nie ma rady. Inaczej nie umiem. Spokój, który pewnie już powinienem osiągnąć, oddala się, a niespełnienie nadal mnie goni. Mam nadzieję, ze w kierunku nieba..."
Oj i patrzysz na nas nieutulonych po Twoim Zbyszku odejściu z nieba ze swoimi skrzypeczkami i nucisz coś.
A tak na poważnie to kawał fantastycznej książki, gdzie poznajemy Pszczołę jako muzyka pełnego pasji, ale także fantastycznego człowieka. Barwnego, wesołego gnającego wciąż przed siebie na kolejne spotkanie muzyczne w czasie koncertu. Każde jego spotkanie z publicznością to było wydarzenie. Uśmiechnięty, z rozwianą czupryną, dający z siebie wszystko i autentyczny w swoim śpiewie. Już nie wspominając o skrzącym się dowcipie.Książka podzielona jest na dwie części, jedna to biografia Wodeckiego, a druga to wywiad rzeka. Z niej dowiadujemy się jak przebiega początek kariery oraz jego współpraca z zespołem Mitch& Mitch.
Och jakie to szczęście, że mogłam usłyszeć na żywo Jego głos. A biografia ta na długo zostanie w moim sercu, tak jak utwory Wodeckiego nieprzemijalne....