Wina recenzja

„Machnęła ręką i wypuściła kawałek szczebelka. Wnętrzności podeszły jej do gardła, a świat zamknął się w wąskim wycinku tuż przed jej oczami. Pomyślała, że już spadła i tym właśnie jest śmierć.”

Mroczność, która wylewa się z kart powieści opląta czytelnika niczym bluszcz, podsyłając obrazy brutalne, drastyczne, ciemne niczym otchłań. Nie powinny się one znaleźć w naszej głowie, jednak nie jesteśmy w stanie zatrzymać tej kolejki zwanej wyobraźnią.

Zaczynając zagłębiać się w tę pozycję możemy odnieść mylne wrażenie stopniowego budowania akcji. Nastrojeni sielankowym humorem, niespodziewany się eksplozji, która już na wstępie zaczyna wbijać czytelnika w fotel. Błąkające się części ludzkiego ciała, wyczuwalny zapach fetoru i opisy, które są tak jednoznaczne, iż na plecach wyczuwamy ciarki. Przemierzający nas niepokój nie pozwala spokojnie śledzić wydarzeń, angażuje nas w trwająca pogoń za mordercą.

Autor w ciemnych odmętach swojego umysłu posunął się dalej, tworząc bohatera przerażającego wzywającego w czytelniku najgorsze z wyobrażeń, które znamy tylko z horrorów. Tutaj możemy poczuć pewne zawiedzenie, gdyż jego realizm zostaje zachwiany, nie możemy dopasować go do człowieka mijanego na ulicy. On jest niczym mieszkaniec ostatniego domu na zapomnianej ulicy znajdującej się tuż pod lasem. Tam gdzie nie stawiamy swoich kroków samoistnie z wolną wolą.

Mam ogromny problem, aby jednoznacznie opisać tę powieść. Z jednej strony przyciągała mnie swoją mrocznością, aby za moment osunąć mnie niczym oparzenie od źródła tego cierpienia. Zarys postaci był dla mnie dość sztywny, skryty w poszczególnych słówkach, bez rozbudowania jego portretu, nawet bez imienia. Więcej dowiemy się na ostatnich stronach, ale nie jest to zbyt wiele. Jakby brak pomysłu na jego kreację sprawił, iż stał się on nijaki. Śledztwo samo w sobie jest bardzo opieszałe, a to niedociągnięcie zapchane zostały ciętymi ripostami między para głównych bohaterów.

Przeczytałam, ale bez fajerwerków. Autor przyzwyczaił czytelników do brutalnych, krwawych i tętniących powieści, a teraz w nasze ręce dostajemy pozycję, w której jedyne skrzypce to makabryczne morderstwa bez głębiny w fabule, która będzie nas dusić swoją gęstością.