Wilczy Lord recenzja

"Wilczy lord" to historia dwudziesto-kilku letniej Charlotte Summer. Od dziecka wychowywała się w sierocińcu św. Barbary, którym teraz się opiekuje. Dobro dzieci jest dla niej najważniejsze, dlatego wiedząc, że sytuacja finansowa sierocińca jest w opłakanym stanie i lada moment wszyscy mogą wylądować na ulicy Lotte podejmuje ostateczną decyzję. Potrzebuje pomocy. Pierwszą osobą, o której myśli jest obrzydliwie bogaty lord Hamilton. Mężczyzna, którego nie znosi, a konieczność przebywania w jego pobliżu traktuje jak zło konieczne. Ale czego nie robi się dla dzieci. James Hamilton nie robi jednak nic za darmo. I panna Summer już niebawem przekona się o tym na własnej skórze...

Melisa Bel nie zawodzi. Poraz kolejny podbiła moje serce tym razem rewelacyjną historią Charlotte i Jamesa. Ta książka jest genialna i grzechem byłoby przyczepić się do czegokolwiek. Moja ocena to 10/10 i to z czystym sumieniem.

Książkę pochłonęłam w jedno popołudnie i nie miałam wyrzutów sumienia, że odsunęłam wszystko inne na bok. Było warto.
Melisa Bel jest mistrzynią w malowaniu słowem. Nadała książce fantastycznego klimatu XIX-wiecznej Anglii, w którym się zatraciłam.

Pokochałam bohaterów książki zarówno tych głównych jak i drugoplanowych. Charlotte to dziewczyna skromna i niewinna. W pełni oddaje się dzieciakom z sierocińca i robi to z dobrego serca. Dla nich gotowa jest do największych poświęceń. Charlotte odkrywa w sobie drugą siebie, tę bardziej bezwstydną, poznaje czym jest pożądanie. Uczy się sztuki uwodzenia i jest w tym niesamowicie urocza.
James Hamilton... O tym mężczyźnie wolałabym nie pisać. Nie dlatego, że jest z nim coś nie tak, ale dlatego, że najlepiej będzie jak sami go poznacie. Powiem tylko tyle, że "Wilczy lord" to marzenie większości kobiet.

Nie mogę pominąć gromadki cudownych dzieciaków, bez których ta książka nie byłaby taka dobra. Szczególnie przezabawna i urocza Poppy zasługuje na wyróżnienie. Ta dziewczynka wkradła się do mojego serca i napewno będzie tam gościć jeszcze długo.

Nie wiem co mogłabym jeszcze dodać. Chyba tylko tyle, żebyście czytali "Wilczego lorda", bo to książka, która zasługuje na jak największe grono czytelników. Nie można przejść obok niej obojętnie. Polecam z całego serca.