Idź i czekaj mrozów recenzja

Kiedy pierwszy raz natrafiłam na tę książkę, obudziła we mnie dość obojętne emocje. Nie będę oszukiwać, że okładki nie mają znaczenia przy wyborze lektury do czytania. Mamy tak wiele różnych pozycji, że musi być coś, co przyciągnie nas do niektórych i bardzo często jest to właśnie okładka. W tym przypadku jednak nie była ona czymś, co powaliłoby mnie na kolana. Wizerunek wilka w zimowej scenerii, do tego jeszcze tytuł, który kompletnie nie wpisuje się w pewien schemat. Niestety, ale zarówno grafika okładki, jak i tytuł nie krzyczały: "wybierz mnie!" Opis jednak nieśmiało się do mnie uśmiechał i postanowiłam dać szansę Marcie Krajewskiej.

Venda jest przybraną córką opiekuna - człowieka, którego zadaniem jest bronić mieszkańców Wilczej Doliny przed potworami czającymi się w mroku. Tak się złożyło, że w pobliżu wioski jest ich sporo i to najróżniejszych. Opowieść zaczyna się, gdy w niewyjaśnionych okolicznościach ginie jeden z mieszkańców, a pozostali debatują nad tym, jak długo powinni czuwać nad jego ciałem w nocy, by mieć pewność, że nie powstanie z martwych jako potwór. Podjęciu decyzji nie ułatwia fakt, że znika opiekun, który powinien mieć decydujące zdanie w tej sprawie. Niedługo później Venda zostaje zaatakowana przez żywego trupa opiekuna, a z opresji ratuje ją wilk, który od tej pory coraz częściej pojawia się w jej życiu. Kim jest tajemnicze zwierzę, które pilnuje Vendy? Jak wioska poradzi sobie bez ochrony opiekuna? Czy Venda da radę zastąpić przybranego ojca?

Jakie to było dobre! Nie miałam wielkich oczekiwać do tej powieści i jest bardzo pozytywnie zaskoczona. Pogańscy bogowie, słowiańskie potwory, tajemnice, intrygi, złości i miłości. To co stworzyła Marta Krajewska to kawał naprawdę dobrej literatury. Kreacja bohaterów oraz świata całkowicie mnie kupiły. Widać jedność między tym, co jest opisane oraz tym, w jaki sposób jest to opisane. Bohaterowie natomiast są niezwykle prawdziwi: jedni nie wierzą w nocne stwory, inni z kolei "widzą" je na każdym kroku i boją się własnego cienia, jedni dobrzy i pomocni, drudzy wpatrzeni w siebie i we wszystkim doszukują się własnych korzyści. Venda jest dziewczyną, która dźwiga na sobie wielką odpowiedzialność, ale nie staje się z dnia na dzień Xeną - wojowniczą księżniczką. Wręcz odwrotnie - męczy się, stara, ale nie wszystko wychodzi jej tak, jak by sobie życzyła, a bez pomocy wilka nie pożyłaby wiele dłużej niż opiekun.

Idź i czekaj mrozów to zdecydowanie pozycja, która przypadła mi do gustu i z pewnością sięgnę po kolejne tomy. Tym bardziej, że pierwsza część zakończyła się w taki sposób, że na mojej twarzy wymalowało się klasycznie "wtf", a epilog czytałam kilka razy w poszukiwaniu jakiegoś szczegółu, który zdradziłby mi, co tam się wydarzyło.