Idź i czekaj mrozów recenzja

O "Idź i czekaj mrozów" dowiedziałam się poprzez stronę samej autorki. Buszowałam po sieci w poszukiwaniu słowiańskich cudów i w ten sposób natychmiast zapałałam ogromną chęcią przeczytania książki, w której są wilki, dawna magia i życie na skraju lasu, opatulone dawną legendą.

Słowiański świat Wilczej Doliny jest wypełniony po brzegi klątwami wiedźm, przepowiedniami i leśnymi stworzeniami. W tym to świecie młoda Venda dostaje zadanie opieki nad wsią, co nie jest ani proste ani bezpieczne. Gdy jej nauczyciel odchodzi, Venda musi zmierzyć się z własnymi obawami, z własnym strachem przed podjęciem tak wielkiej odpowiedzialności... a także z uczuciem do postaci z legend, która powraca, by wypełnić mroźne proroctwo bóstwa wilków.

Zazwyczaj nie jestem miłośniczką romansu w literaturze i omijam książki, które bazują na nim. W "Idź i czekaj mrozów" romans jest, jest także dość ważną częścią składową i wyznacza działania Vendy. Jednak Marta Krajewska ominęła szerokim łukiem motyw miłości od pierwszego wejrzenia i idealnego uczucia - Venda i jej wilczy oblubieniec dogryzają sobie, fukają na siebie i jednocześnie, a może właśnie przez to, wątek miłosny jest całkiem zabawny i nie razi osoby, która ma dość Rhysandów i Cardanów.

Styl pani Marty jest niespieszny, przyjemny i lekki. Wątek obyczajowy jest poprowadzony doskonale, warstwa życia na wsi przeplata się ze słowiańskością i czarami, które stanową nieodłączną część bycia mieszkańcem Wilczej Doliny. I tak jak pomiędzy Wilkiem i Vendą rośnie uczucie, tak między mieszkańcami wyrasta kolczasty cierń nieufności i zgryzoty. Każdy trzyma parę szkieletów w szafie i te szkielety wychodzą w nocy, trzeszcząc kośćmi i zakłócając spokój.

Jeśli chodzi o postacie, Pani Marta stworzyła pełnowymiarowych ludzi, którzy zachowywali się... jak ludzie właśnie, naturalnie, wrednie, zachowawczo - autorka z wielkim talentem ukazała przywary i małe zawiści, które zwykle gnębią mieszkańców małych wsi, gdzie każdy zna każdego.

Dla kogo jest pierwszy tom Wilczej Doliny? Na pewno dla czytelników kochających słowiańskość. Dla ludzi szukających wytchnienia od stereotypu romansu. Dla każdego kto ceni niespieszną akcję i dobrze napisaną warstwę obyczajową.

I dla tych, którzy kochają wilki. Wilki, które nadchodzą.