Opowieści wigilijne recenzja

Nie przepadam za zbiorami opowiadań. Sama nie wiem dlaczego... Być może kojarzą mi sie z zestawami lektur szkolnych, które zazwyczaj były nudne.
Ale w przypadku Marzeny Rogalskiej nie ma mowy o nudzie czy odrzuceniu czytania. "Opowieści wigilijne" to książka, która mnie pozytywnie zaskoczyła. Nie spodziewałam się kontynuacji i ponownego spotkania bohaterów znanych z poprzednich książek Marzeny Rogalskiej, takich jak " Czas tajemnic" czy "Ostatnia nadzieja". Z Karlą, jej ojcem doktorem Emilem i Agatą oraz mecenasem Szułdrzyńskim, przekraczamy granice czasu i przestrzeni. Jesteśmy we Lwowie, początku XX w., w Oranie w 1945 r. i trzykrotnie w Krakowie - w 1950 r., 1979 r. i w 2004 r. Zawsze 24 grudnia, a nawet ciut wcześniej.

Moim zdaniem, ta książka jest maleńkim cudem. To opowieść marzenie na niepowtarzalny, wigilijny czas. Czas trudny dla osób samotnych:

Czas niezapomnianych chwil dla wszystkich szczęśliwych. Jest małą perełką i oddaje atmosferę niezapomnianych chwil dla tych, którzy szukają drogi życiowej i ją odnajdują :

Oto jakie życzenia składa Karla swojej wychowance Agacie, w r. 2004:

Moim ulubionym bohaterem jest doktor Emil. W opowiadaniu, którego jest bohaterem przenosimy sie do grudniowego Oranu, roku 1945. Myślę, że autorce udało sie stworzyć niecodzienny, bardzo poetycki klimat wędrówki doktora i niezwykłego spełnienia. Dla mnie jest wzorem Wojownika, okrutnie potraktowanego przez los, który pomimo tych ciężkich, smutnych doświadczeń ma w sobie spokój, światło i radość.
Warto sięgnąć po te pięć opowiadań i przeżyć tę znakomitą ucztę literacką. Może warto pomysleć też o tym tytule, gdy będziemy zastanawiać się nad prezentami pod choinkę? Zapewniam, każdy z nas znajdzie w tej książce cząstkę siebie.

Rekomenduję!

Dziękuję wydawnictwu Znak za egzemplarz recenzencki książki.