Wieża milczenia recenzja

Niestety, muszę przyznać, że "Wieża milczenia" Remigiusza Mroza mnie rozczarowała. Opis zapowiadał intrygującą fabułę, w której tajemnicze morderstwa, zamach na polityka oraz działalność fanatycznych wyznawców miały splatać się w skomplikowaną sieć powiązań. Niestety, rzeczywistość okazała się znacznie mniej porywająca.

Główny bohater, Scott Winton, wyrzucony z pracy wykładowca uniwersytecki, podejmuje się wyjaśnienia morderstwa swojej ukochanej. To, co mogło być interesującą i pełną emocji opowieścią o osobistej vendetcie i poszukiwaniu sprawiedliwości, szybko zamieniło się w chaotyczny zbiór wątków, które trudno było śledzić. Postaci są płaskie i mało wiarygodne, a ich motywacje często niezrozumiałe.

Tempo akcji, które według zapowiedzi miało być zawrotne, w rzeczywistości jest nierówne. Śledztwo, w którym biorą udział policjanci, Scott Winton i agenci FBI, miejscami nabiera tempa, ale często spowalnia przez rozwlekłe i zbędne opisy. Przeniesienie akcji ze Stanów Zjednoczonych do Singapuru wydaje się sztuczne i mało przekonujące, jakby było dodane na siłę, by nadać historii międzynarodowego wymiaru.

Szczególnie rozczarowujący jest brak głębi w prezentacji tajemniczej religii i jej wyznawców. Zamiast budować napięcie i tajemniczość, autor posługuje się stereotypami, co sprawia, że cała intryga traci na wiarygodności. Zamiast wciągać czytelnika w świat zagadek i zaskakujących zwrotów akcji, książka nuży przewidywalnością i powtarzalnością schematów.

Oczekiwałam, że Remigiusz Mróz, znany z umiejętności tworzenia złożonych i wciągających historii, tym razem również zdoła mnie zaskoczyć. Niestety, "Wieża milczenia" to książka, która wydaje się napisana w pośpiechu, bez głębszego przemyślenia fabuły i postaci. Dialogi często brzmią sztucznie i nienaturalnie, a bohaterowie podejmują decyzje, które trudno zrozumieć. To sprawia, że trudno jest się z nimi utożsamić lub naprawdę przejąć ich losem.

Kolejnym problemem jest sposób, w jaki autor traktuje skomplikowane śledztwo. Zamiast budować napięcie i powoli odsłaniać kolejne elementy zagadki, Mróz serwuje nam przeskoki akcji i nagłe zwroty, które bardziej dezorientują niż intrygują.W rezultacie, zamiast z rosnącym zaciekawieniem śledzić rozwój wydarzeń, czytelnik zaczyna tracić zainteresowanie.

Warto również wspomnieć o miejscach akcji. Przeniesienie fabuły do Singapuru miało potencjał, by dodać historii egzotyki i nowego wymiaru, ale zostało to wykonane powierzchownie. Opisy miejsc są skąpe, a różnice kulturowe i atmosferyczne nie zostają wykorzystane, by wzbogacić narrację.W efekcie Singapur jest jedynie tłem, a nie pełnoprawnym elementem fabuły.

Pomimo tych wszystkich wad, muszę przyznać, że Mróz ma talent do kreowania zawiłych fabuł i potrafi stworzyć momenty napięcia. Jednak w "Wieży milczenia" te momenty są zbyt rzadkie, a całość sprawia wrażenie niewykorzystanego potencjału. Książka mogła być znacznie lepsza, gdyby autor poświęcił więcej czasu na rozwinięcie postaci, dopracowanie dialogów i głębsze zanurzenie się w świat przedstawiony.

Podsumowując, "Wieża milczenia" Remigiusza Mroza to powieść, która niestety nie spełnia oczekiwań. Chociaż fabuła miała potencjał, wykonanie pozostawia wiele do życzenia. Jeśli szukasz trzymającego w napięciu thrillera z dobrze skonstruowaną intrygą, ta książka może nie być najlepszym wyborem. Szkoda, bo temat i zarys historii miały wszelkie predyspozycje, by stać się naprawdę intrygującą lekturą.
Chaotyczna fabuła, niewiarygodne postaci i brak napięcia sprawiają, że trudno było mi się w nią zaangażować. To jedno z tych dzieł, które niestety nie pozostaną na długo w mojej pamięci.