Wielka samotność recenzja

Akcja powieści rozpoczyna się w 1974 roku, w momencie kiedy rodzina Allbrightów przeżywa kryzys i przeprowadza się na Alaskę. Ta dzika część Ameryki od zawsze była postrzegana jako nieobliczalna, bezlitosna i straszna.

Ernt Allbright to były jeniec wojenny, który wraca do domu po wojnie w Wietnamie całkiem odmieniony. Jego rodzina – córka Leni i żona Cora nie poznają mężczyzny, nie odnajdują w nim kochającego męża i opiekuńczego ojca. Kiedy Ernt traci kolejną pracę impulsywnie podejmuje bardzo poważną decyzję - przeniosą się całą rodziną na północ, na Alaskę. Były jeniec wojenny postanawia zamieszkać w starym domu bez prądu i wody, otoczony niezależna i odważną społecznością silnych kobiet i mężczyzn.

Leni to trzynastoletnia dziewczynka w trudnym wieku. Zdaje sobie sprawę, że w rodzinie nie dzieje się za dobrze i ma nadzieję, że wyjazd do odległej i nieznanej krainy może być nadzieją na lepszą przyszłość. Początkowo nie wie, że tkwi pośrodku burzliwego związku rodziców, ale kiedy dostrzega, że zachowanie ojca w stosunku do matki nie jest dobre zaczyna mu się sprzeciwiać.

Cora to kobieta, która zrobi wszystko dla mężczyzny, którego kocha. Nawet, kiedy jest to podróż w nieznaną, odległą i niebezpieczną krainę. Cora nie dostrzega, że jej mąż robi się coraz bardziej agresywny, wszystkie ataki i humory Ernta podporządkowuje temu, że był jeńcem wojennym i ma bardzo trudną przeszłość.

Początkowo wydaje się, że życie na Alasce służy rodzinie. Ernt odzyskuje pozorny spokój, Cora jest szczęśliwa, że mąż lepiej się czuje, a Leni poznaje nowego kolegę i wreszcie odnajduje prawdziwego przyjaciela. Niestety w momencie, kiedy Alaskę obejmują ciemności i nadchodzi najgroźniejsza i najzimniejsza pora roku stan psychiczny Ernta bardzo się pogarsza. Już niedługo okazuje się, że niebezpieczeństwa grożące ludziom na zewnątrz stają się mniejsze w porównaniu z tymi czyhającymi na Leni i Corę w pozornie bezpiecznym domu. W małej chacie pokrytej śniegiem matka z córką powoli zaczynają zdawać sobie sprawę, że na zewnątrz nie ma nikogo, kto mógłby im pomóc, a ukochany mąż i ojciec jest ich największym zagrożeniem.

Czy Cora podjęła dobrą decyzję wyjeżdżając z mężem na Alaskę? Czy miejsce w którym Leni poznała pierwszego prawdziwego przyjaciela, a może nawet kogoś więcej może być dla niej niebezpieczne? Czy Ernt zrozumie, że stwarza zagrożenie dla swojej rodziny i pozwoli sobie pomóc? Czy musi rozegrać się dramat, by do domu tej rodziny wreszcie zapukał spokój? Czy Cora i Leni otoczone przyjaznymi ludźmi dadzą radę przetrwać tragedię rozgrywającą się w ich własnym domu, w którym powinny czuć się bezpiecznie?

Powieść to już kolejna książka Kristin Hannah, którą przeczytałam. Tym razem autorka przybliża czytelnikowi zimną i niebezpieczną, a zarazem piękną krainę, jaką jest Alaska, a także mówi o walce o przetrwanie, przemocy w domu, stracie, miłości i przyjaźni.

Polecam tą piękną i poruszającą opowieść pełną trudów codziennego życia, którą pomimo długości czyta się bardzo szybko i przyjemnie.