Wielka samotność recenzja

Piękna i wzruszająca powieść, opowiadająca historię małej, trzyosobowej rodziny.
Leni wraz z rodzicami przyjeżdża na Alaskę. Ojciec nastolatki jest byłym jeńcem wojennym, który zmaga się z koszmarami. Małżonkowie mają nadzieję, że bliski kontakt z naturą i odcięcie się od dotychczasowego życia, pomoże ojcu dziewczyny dojść do siebie.
Poczatkowo dzika przyroda i brak prądu oraz bieżącej wody są jedynymi problemami rodziny. Niestety z nadejściem zimy, niebezpieczeństwa czekające na zewnątrz, stają się niczym w obliczu nowych zagrożeń.

Długo nie mogłam pozbierać się po przeczytaniu tej książki. Całkowicie mnie wymęczyła i nie mam tu na myśli, że czytało mi się ją ciężko, nie podobała mi się czy była niezrozumiała. Wręcz przeciwnie. Powieść już od początku zachęcała mnie do czytania. Do samego końca trzymała w napięciu. Nie potrafiłam przewidzieć, co wydarzy się za chwilę.
Autorka zafundowała mi pełen wachlarz emocji. Czytając niektóre fragmenty, czułam strach, jaki towarzyszył bohaterom. Czułam również ich radość i nadzieję oraz miłość.
Zbliżając się do końca, płakałam jak bóbr, nie mogąc powstrzymać łez, które spływały ciurkiem po moich policzkach.
Chociaż zamknęłam już książkę, nie potrafię przestać o niej myśleć.
Czytając nie mogłam się doczekać, aby poznać dalszy ciąg. Dowiedzieć się co spotka tego, czy innego bohatera. Nie raz kusiło mnie, aby ominąć kilka fragmentów i szybciej dowiedzieć się jak zakończy się jakieś wydarzenie.

Pięknie zaprezentowane malownicze, niemal bajkowe opisy przyrody zachęcają do odwiedzenia Alaski. Pokazują, jak dokładnie wygląda tam przyroda. Jaka jest piękna, ale zarazem niebezpieczna.
Autorka ostrzega, że zwłaszcza zima na Alasce obnaża prawdziwą naturę człowieka.

Chociaż książkę czytało mi się przyjemnie i chętnie po nią sięgałam, jej treść trzymała w napięciu a emocje jakie we mnie wywoływała, męczyły moją psychikę. Często odkładałam książkę na bok, chcąc zaczerpnąć tchu, uspokoić przyspieszone bicie serca. Leżącą jednak książka, nie pozwalała skupić się na niczym innym. Więc sięgałam po nią ponownie.

Mimo, że leczę teraz moralno-książkowego kaca, polecam ten tytuł. Powieść po prostu genialna. Chociaż czasem bezlitosny daje nadzieję na lepsze jutro.