Królowa recenzja

Islandzkie sagi nie znały Świętosławy. Znały, jednak Sygryde Storrade (Storrade oznacza „Dumna”), to w polskiej historiografii znana była pod imieniem Świętosława, królowa Szwedów, Norwegów i Duńczyków, matka Anglii. Według źródeł skandynawskich córka wodza Skagula Tosteta, według innych siostra Bolesława Chrobrego i córka Mieszka I, historycy na całym świecie spierają się o to do dziś.

Zmuszona do poślubienia króla Svena Widłobrodego, dała angielskiemu władcy syna, który został wielkim wodzem wielu narodów. Przydomek Storrada Świętosława według sag otrzymałam z powodu spalenia żywcem króla Vestfoldii Haralda Grenske, w celu przestrogi innych, królów przed proponowaniem jej małżeństwa. Źródła polskie i skandynawskie są tak samo zgodne w tym, że syn Świętosławy Kanut Wielki po śmierci ojca stał się panem potężnego imperium.

Kanut Wielki był młodszym synem córki Mieszka I oraz Svena Widłobrodego. Historycy nie wiele wiedzą o wczesnych latach jego życia. Jako pierwsza jest informacja o jego udziale w wyprawie na Anglię, którą odbył wraz z ojcem w roku 1013. Wyprawa ta rozpoczęła duński podbój tych terenów i zapoczątkowała panowanie jego rodziców na ziemiach anglosaskich.

Świętosława swoje królowanie jak i życie podporządkowała najpierw woli ojca, następnie męża a na końcu syna. Sygrydzie udało się nawrócić małżonka na chrześcijaństwo oraz wprowadzić w jego kraju kult nowej wiary. Po śmierci pierwszego męża o jej rękę starało się wielu kandydatów, ona nagradzała tych najbardziej zalotnych, a tych, którzy jej nie pasowali, bez skrupułów kazała zabijać. Po jakimś czasie jej sercem zawładnął król Norwegii Olaf Tryffvason, Świętosława przyjęła jego zaręczyny. Olaf, jednak zbyt stały w uczuciach nie był, poniżył narzeczoną i ostatecznie zerwał zaręczyny. W zemście oddała ona rękę okrutnikowi i kazała mu po ślubie zabić jej niedoszłego małżonka.

Królowa w pożyciu ze swoim mężem nie była szczęśliwa, jednak małżeństwo przyniosło wiele korzyści. Niektórzy twierdzą, że problemem było to, iż kobieta nie mogła zapomnieć o swojej pierwszej miłości, inni uważają, że chodziło o to, że Sven odwrócił się od spraw Bałtyckich i zwrócił swój wzrok na Anglię. Królowa była bezkompromisowa i grała pierwsze skrzypce w polityce. Początkiem XI wieku kobieta opuściła męża, choć kronikarz Tiethar uważa, że to Widłobrody ją wyrzucił. Wzgardzona i porzucona tułała się kilka lat po świecie, najpierw przebywała u swego syna Olafa w Szwecji, następnie u córki w Norwegii, oraz najdłużej w Gnieźnie u Bolesława Chrobrego. Aż do śmierci męża do Danii nie wróciła. Dopiero po pogrzebie Svena synowie przyjechali po nią do Polski. Po śmierci Haralda przeniosła się do Kanuta, gdzie mieszkała do końca życia. Została pochowana w grobowcach królewskich jako królowa Danii, Szwecji, oraz królowa – matka Anglii.

Wielu historyków próbowało odtworzyć jej burzliwe dzieje, w drugim tomie Hardej Elżbiety Cherezińskiej Królowa, możemy przeczytać dalsze losy Świętosławy po jej ślubie ze Svenem Widłobrodym.

To już kolejna pozycja, Pani Cherezińskiej, którą miałam okazję przeczytać. Kończy ona dwutomowy cykl o wielkiej władczyni wielu narodów. Tak jak tom I, który wprost zachwyca wspaniałą rzetelną historią tak samo tom II wciąga od pierwszej strony. Jestem pod wrażeniem, jak bardzo pisarka uruchomiła swoją wiedzę historyczną, aby tworzyć kolejną niezwykłą fabułę. Losy Piastów kończą się wraz ze Świętosławą, a szkoda, ponieważ nasza historia jest tak obfita i rozbudowana, że kolejne powieści byłyby takimi samymi hitami.

Po serii Odrodzone królestwo, a także Harda uważam, że Pani Cherezińska jak do tej pory jest najlepszą autorką historycznych powieści fabularyzowanych.

W części II Hardej również spotykamy niebanalnych bohaterów, wielkie bitwy, rządzę krwi, zemstę oraz miłość. Jest to zwieńczenie tak naprawdę historii nieszczęśliwej kobiety, która mimo tego, że politycznie doszła bardzo wysoko, nie miała w życiu tego, czego najbardziej pragnęła, czyli miłości. Pisarka we wspaniały sposób przedstawia tragizm sytuacji władczyni, oraz wielki konflikt wewnętrzny, który toczy. Jestem zaskoczona, jak z suchych faktów historycznych można stworzyć powieść pełną namiętności, żalu, rozpaczy i uniesień miłosnych.

Jeśli jeszcze nie znacie Hardej oraz Królowej koniecznie musicie to nadrobić. Zachęcam was do zapoznania się ze wszystkimi dziełami autorki, które w fantastyczny sposób traktują o historii naszego narodu. Dzięki Pani Cherezińskiej historia nie musi być nudna, a losy naszego kraju opowiedziane z wielkim polotem zasługują na to, aby dotrzeć do wielkiej rzeszy odbiorców.