Wiatraki recenzja

 Książka „Wiatraki”, to moje pierwsze spotkanie z twórczością autora, ale zdecydowanie nie ostatnie. Trylogia pomorska, którą „Wiatraki” początkują zapowiada się intrygująco, wyszukanie i niepowtarzalnie. Interesujące, wielowymiarowe postacie, które niejednokrotnie zaskakują swoim zachowaniem, poczuciem humoru, a także inteligencją. 
 Świetnie dobrana para policjantów, którzy są głównymi bohaterami powieści. Lucjan Bałyś, to młody podkomisarz o niezwykłej sprawności fizycznej, umiejętnościach walki i samoobrony. Jego młody wiek i chłopięcy wygląd z blond loczkiem potrafi nieźle zmylić przeciwnika. Drugi z bohaterów to Andrzej Krzycki, zdecydowanie nadpobudliwy, ale niezwykle inteligentny, domyślny i potrafiący łączyć fakty inspektor, który również jest strasznym kobieciarzem. Ta dwójka tworzy świetny zgrany duet, który radzi sobie z niezwykle trudnymi przypadkami, a dodatkowo znany jest w całym kraju. Nie ma osoby, szczególnie ze świata policyjnego, która nie słyszała by o duecie Krzycki i Bałyś. 
 Przyjaźń tych dwojga współpracowników zostaje wystawiona na ogromną próbę. Główną przyczyną zaistnienia takiej sytuacji jest ogromna porcja niedomówień i zatajania drobnych, nic nieznaczących szczegółów. 
 Zawrotne tempo akcji, wiele nieprzewidzianych zdarzeń, niejasnych sytuacji i wyszukanych aktów zbrodni. Autor postarał się, aby przez cały czas czytania książki podtrzymywać gorącą temperaturę i szybkie tempo akcji, a czytelnikowi nie pozwolić nawet na odrobinę nudy! Gdy już zaczniemy lekturę, zdecydowanie nie można jej nawet na moment odłożyć na półkę, z uwagi na interesujące i szybkie tempo akcji. Autor zaskakuje nas z każdą stroną coraz bardziej, a niewyjaśnione zakończenie podkręca i tak już ogromny apetyt na kolejną część pomorskiej trylogii, której już wyczekuję z utęsknieniem.