Mysz, która chciała być lwem recenzja

Kupując książeczki dla Wnuczki, zwracam szczególną uwagę na ilustracje, gdyż ona wybiera i ogląda te książeczki, które jej się podobają. Ilustracje Jima Fielda są wspaniałe. Głowna bohaterka, myszka, jest urocza i zabawna, na każdej stronie dziecko może szukać myszki. Lew wbrew pozorom jest też uroczy, oprócz tego jest dużo różnych zwierząt sawanny, aby snuć też o nich opowieść. Bardzo podoba mnie się kolorystyka tych ilustracji. Na razie dwuletnia Iris ma problem z rozmiarem tej książeczki i z przewracaniem kolejnych stron, gdyż papier kredowy jest śliski.

Sama historyjka jest prosta, ale niesie w sobie wiele treści i emocji. Pod olbrzymią skałą mieszkała mała samotna myszka, której nikt nie zauważał, ani nie słyszał jej cichego: pi, pi. Musiała bardzo uważać, gdyż cały czas była przydeptywana lub przygniatana przez inne zwierzęta. Na szczycie skały mieszkał lew, według myszki najodważniejsze i najsilniejsze zwierzę na sawannie. Gdy lew zaryczał, wszystkie zwierzęta stawały przestraszone. Myszka pomyślała, że gdyby ona potrafiła tak zaryczeć, to nareszcie wszystkie zwierzęta sawanny zauważyłyby ją. Pomimo długich ćwiczeń w swoim domku, mysz nie potrafiła wydać z siebie tak głośnego ryku, ciągle cicho piszczała. Zdesperowana myszka postanowiła udać się do lwa, aby nauczył ją swojego ryku. Pomimo olbrzymiego lęku, znalazła w sobie odwagę i wspięła się na skałę do lwa. Co z tego spotkania wyniknie? Może lew nie jest najodważniejszym zwierzęciem na sawannie i też potrafi się bać. Może lew też jest samotny, gdyż wszystkie zwierzęta się go boją.

Mądra, pouczająca, a przy tym zabawna historia. Tekst na każdej stronie niezbyt długi, który świetnie łączy się z ilustracjami. Duża czcionka i opowieść rymowana ułatwiają czytanie i zrozumienie przesłania książeczki. Pokazuje, że każdy z nas się czegoś lęka, ale też każdy może pokonać ten lęk i zdobyć się na odwagę spełniania swoich marzeń. Mała myszka uwierzyła w siebie i wykazała się olbrzymią odwagą. Okazało się też, że żeby być słuchaną i lubianą, nie trzeba być wielkim, ryczącym lwem, można być małą myszką. Czasami myszki mają serce lwa, a lwy serce myszki. Jak napisał Antoine de Saint-Exupéry: „Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu”.

Mnie bardziej odpowiada angielski tytuł „The Lion Inside” , gdyż nie samo ryczenie było w tej książce najważniejsze. Jednak podejrzewam, że dla dziecka oryginalny tytuł mógłby być mniej zrozumiały niż tytuł polski.