Czwarte sikanie Bożenki Kowalskiej recenzja

"Czwarte sikanie Bożenki Kowalskiej" to tytuł, obok którego nie można przejść obojętnie a świetnie dobrana okładka również zasługuje na uwagę (przynajmniej moją...).
Zresztą nie tylko z tego powodu zabrałam się za lekturę tej powieści. Czytałam inne książki autora, które mi się podobały, a zwłaszcza cała seria o zwariowanej (może) staruszce. Aż szkoda, że skończył się ten cykl. Szalona Zofia Wilkońska skradła moje serce, więc ucieszyłam się z nowej komedii autora i postanowiłam sprawdzić kim jest sikająca (cztery razy) Bożenka Kowalska...

Fabułę autor umiejscowił w domu spokojnej starości. Tytułowa Bożenka Kowalska mieszka w jednym z pokoi razem z Sabiną Szymańską. Nocne sikanie współlokatorki doprowadza Sabinę do szału, bo nie może się przez nią wyspać. Jednak któregoś ranka Bożena nie obudziła się, co bardzo zdziwiło jej sąsiadkę. Postanowiła ją więc "dobudzić" szarpaniem, lecz nic to nie dało. Ona nadal leżała jak nieżywa...

Sabina wie, że musi kogoś o tym powiadomić, chce to zrobić w recepcji, lecz gdy nikogo tam nie zastaje, idzie na śniadanie. Po dość długim czasie udaje jej się ściągnąć do pokoju recepcjonistkę, ale okazuje się, że Bożenki nie ma... Zniknęła? Ale jak? Przecież nie żyła...
Sabina nie może się z tym pogodzić, gdy rozmawia o tym z jednym z lokatorów domu, denerwuje się jeszcze bardziej. Antoni twierdzi bowiem, że ktoś z personelu morduje starsze osoby. Jego teorie spiskowe są tak szalone a jednocześnie mogą być także prawdziwe. Trzeba to po prostu sprawdzić.
Chociaż Sabina wydaje się osobą twardo stąpającą po ziemi i dość rozsądną, to zaczyna przyznawać Antoniemu nieco racji. Czy ulegnie jego namowom by wytropić mordercę?
Co dzieje się w tym domu (niby) spokojnej starości? Kto jeszcze zakłóca spokój nocą?

"Czwarte sikanie Bożenki Kowalskiej" to komedia kryminalna, chociaż moim zdanie trochę zbyt mało miejscami tej komedii. Mimo tego, że takie powieści traktowane są zarówno przez pisarza, jak i przez czytelników, z przymrużeniem oka, to trochę lektura mi się dłużyła.
Chociaż lubię poczucie humoru autora, to trochę się zawiodłam.
Może następna część będzie bardziej dynamiczna.