Wciąż żyję recenzja

Jak myślisz – czy każdy z nas potrafi rozpoznać manipulację, zanim będzie za późno? Czy ufasz swoim instynktom, czy raczej wierzysz w twarde dowody? 💬

Martta Kaukonen po raz kolejny udowadnia, że thriller psychologiczny może być czymś więcej niż tylko historią o zbrodni.

"Wciąż żyję" to druga część opowieści o Irze, kobiecie, która wie, czym jest manipulacja, kłamstwo i życie w cieniu traum. Po wydarzeniach z "Podążaj za motylem" Ira i Arto pracują jako dziennikarze śledczy, a w Helsinkach zaczyna grasować seryjny morderca. Sprawą zajmuje się nadkomisarz Kerttu Leppänen, która odlicza dni do emerytury, ale czy naprawdę może pozwolić sobie na odejście, gdy nierozwiązane sprawy wciąż ciągną się za nią jak mroczne cienie?

To, co robi Kaukonen, to mistrzowska gra z czytelnikiem. Każdy rozdział wydaje się prowadzić do rozwiązania, a jednak co rusz dajemy się zwieść autorce. Bowiem w tej książce nic nie jest oczywiste. To historia duszna, gęsta od emocji i tajemnic. Nie sposób przewidzieć, kto tu jest ofiarą, a kto katem, bo granice między nimi zacierają się z każdą kolejną stroną.

Styl autorki jest niezwykle hipnotyzujący. Krótkie, dynamiczne rozdziały sprawiają, że nie sposób się oderwać, a atmosfera niepewności i narastającego napięcia tylko wzmacnia ten efekt. Warto też zwrócić uwagę na Helsinki – zimne, mroczne, pełne sekretów, które stają się niemal osobnym bohaterem tej historii.

Kryminalna zagadka w tej części nabiera jeszcze większej głębi. Autorka świetnie wplata elementy policyjnych procedur, statystyk i kulis pracy śledczych, dzięki czemu historia nabiera realizmu. Każdy detal jest przemyślany, a kolejne tropy wciągają coraz mocniej, sprawiając, że czujemy się jakbyśmy sami byli w centrum wszystkich wydarzeń.

"Wciąż żyję" to książka, która wciąga, osacza i nie daje wytchnienia. To nie tylko historia o morderstwach, ale też o psychologicznych pułapkach, w które wpadają zarówno bohaterowie, jak i my – czytelnicy. Jeśli szukasz thrillera, który nie pozwoli Ci zasnąć, to właśnie go znalezłeś(aś). Serdecznie polecam!

P.S. Pamiętaj, że to tom drugi z cyklu Podążaj za motylem.