Sztywniak. Osobliwe życie nieboszczyków recenzja

Mary Roach, pisząc "Sztywniaka" zdecydowała się na poruszenie tematyki trudnej, dla niektórych wręcz nie do przejścia/przeczytania, a jednak autorka znalazła sposób, by do kwestii zwłok podejść nawet z... humorem.
Co znajdziemy w książce?
12 rozdziałów, a do każdego osobną bibliografię na końcu książki ;)

Zgodnie z opisem na okładce "Dociekliwa reporterka Mary Roach wścibia nos tam, gdzie inni się boją, wstydzą lub brzydzą. Dzięki temu mogła napisać Sztywniaka, który jest nie tylko jedną z najbardziej niezwykłych, ale najzabawniejszą książką popularnonaukową ostatnich lat."
Jak wiadomo, sporo osób woli trzymać się z dala od książek popularnonaukowych, ponieważ tego typu literatura jest uznawana za nudną.
Sięgnęłam po tę pozycję, ponieważ:
- nie zasypiam przy książkach popularnonaukowych,
- interesuję się biologią, która ma niezliczoną ilość dziedzin pokrewnych - w książce można znaleźć m.in. fakty i ciekawostki ze środowiska medycznego (np. przeszczepy narządów), kosmetologicznego (np. operacje plastyczne twarzy), ekologicznego (np. kompostowanie zwłok) i wielu, wielu innych (niekoniecznie "biologicznych" - np. fragmenty dotyczące testów zderzeniowych),
- najwyraźniej jestem ciekawska i chciałam sprawdzić czy faktycznie da się z humorem napisać o ludzkich zwłokach (uwaga - przypominam, że humor to nie jest cecha charakterystyczna dla literatury popularnonaukowej).

I co? Nie zawiodłam się.

Myślicie, że to z tym humorem to ściema? Macie możliwość przekonać się sami ;)
Dodam tylko, że to nie jest jedyna książka autorki.
A i jeszcze jedno - w książce można znaleźć rozważania Mary nad tym, co "chciałaby zrobić" (a czego absolutnie nie) ze swoimi zwłokami...

Jeśli myślicie, że łatwo było zdobyć autorce informacje do książki, to również o tym są fragmenty. Czy wszyscy wytypowani chcieli zdradzać swoje/nieswoje tajemnice? Kto podejmował współpracę z Mary z entuzjazmem, a kto nie?

No i na sam koniec...
Komu nie polecam?
Osobom bardzo wrażliwym i ze względu na konieczny jednak realizm przedstawienia niektórych zagadnień - tym, którzy w niezbyt odległym czasie stracili bliskich.