Warkocz spleciony z kwiatów recenzja

„Blizny są czymś, co nas określa. Jedni noszą je w widocznych miejscach, inni w środku. Tak naprawdę wszyscy je mamy.”

W pewnej chwili dla Zośki cała jej codzienność legła w gruzach. Uległa wypadkowi, w wyniku którego została poparzona. Brzydkie blizny pokrywają jej twarz i ciało. Nie może dojść do siebie, odsuwa się od ludzi, którzy patrzą na nią raz z ciekawością, innym razem z obrzydzeniem. Pozbawiona pracy, przyjmuje nieoczekiwaną propozycję koleżanki, która wręcza jej klucze od swojego domu w małej, górskiej miejscowości Nieznajomce. To tu z dala od ludzi i w otoczeniu pięknej przyrody ma zamiar odzyskać wewnętrzną równowagę, spokój i nabrać siły do dalszego życie. Czy jej się uda? W tym klimatycznym, urzekającym miejscu poznaje niezwykłych ludzi. Mariusza, który prowadzi schronisko dla leśnych zwierząt, Zuzalinę, która zajmuje się zielarstwem i wróżeniem, oraz włóczęgę Aleksego.

Zośka pod wpływem tych ludzi i otoczenia zaczyna dostrzegać to co tak naprawdę jest ważne w życiu. Fabuła ciekawie poprowadzona, zawiera nas w miejsce, gdzie życie toczy się zupełnie innym rytmem. Z daleka od miejskiego gwaru i pędu życia. Współistnienie z przyrodą i zwierzętami. Pani Agnieszka z łatwością ukazuje wewnętrzne rozterki, zmagania, porywy serca jakie towarzyszą naszym bohaterom. A obok niesamowite piękno i klimat tamtejszych krajobrazów. Aż chciałoby się wszystko rzucić i choć na chwilę tam przenieść. Czytanie od początku do końca było ogromną przyjemnością i niespodzianką. Ciekawie ukazani bohaterowie to zwykli ludzie, pełni wewnętrznego ciepła, nieidealni, mają swoje marzenia i pragnienia. Moje serce całkowicie skradła Laura siostrzenica Michała, to niesamowicie rezolutna, ciekawa otaczającego ją świata dziewczynka. No i koza Skakanka, cóż za psotne zwierzę!

Życie często zaskakuje swoją przewrotnością. Czasami po bolesnych przeżyciach trudno jest znaleźć w nim sens i radość. Autorka porusza szereg trudnych problemów, które mogą się stać udziałem każdego z nas. Trzymanie ludzi na dystans, który daje pozorne poczucie bezpieczeństwa, nikt wtedy nie rani, nie zadaje bólu. Poczucie wstydu i własnego oszpecenia. Wsłuchanie się w siebie i w swoje serce. Umiejętność zatrzymania, zrozumienia, pogodzenia się z tym co niesie życie. Piękno prawdziwej przyjaźni, ludzka bezinteresowność, szukanie swojego miejsca na ziemi. Podejmowanie decyzji, wolność wyboru, szacunek i zrozumienie. Aromat ziół, ich moc, zastopowanie, ciekawe porady.

Bardzo przyjemna, ciepła, mądra opowieść. Blaski i cienie zwykłego życia. Niesie emocje, wyciszenie i nadzieję. Już z niecierpliwością czekam na kontynuację. Serdecznie polecam.