Wanda. Opowieść o sile życia i śmierci recenzja

Czy mamy tutaj kogoś kto nie słyszał o Wandzie Rutkiewicz? Jeśli tak, to chętnie przybliżę Wam jest postać. Według mnie jej życiorys jest niezwykle ciekawy, a jej osobowość tak złożona, że podjęcie się próby napisania jej biografii musiało być dla pani Anny Kamińskiej nie lada wyzwaniem. Styl autorki jednak tak mi się spodobał, że w przyszłości książki spod jej pióra będę brała w ciemno.
Wanda Rutkiewicz, czyli polska alpinistka i himalaistka wspięła się jako trzecia kobieta na świecie (a pierwszy Polak!) na Mount Everest (trochę przytarła tym nosa naszym chłopakom) oraz jako pierwsza kobieta i pierwszy Polak na K2. Więcej czasu spędzała w namiotach na wyprawach niż we własnym domu, była na okładce norweskiego Playboya w całym alpinistycznym ubiorze, w pracy miała wciąż bezterminowe urlopy (z zawodu była elektronikiem), a gdy przed obozem suszyły się majtki z koronką to wiadomo, że była w górach. Zdobyła osiem z czternastu ośmiotysięczników.
Książka jest zbiorem wspomnień o polskiej himalaistce. Autorka zebrała ogrom materiałów na temat Rutkiewicz, podzieliła je na trzy rozdziały, a te na krótkie i przystępne (takie lubię najbardziej) podrozdzialiki. W pierwszym, który jest zatytułowany „Dom” poznajemy najbliższe otoczenie Wandy – rodzinę, łączące ich relacje, dowiemy się jaką była uczennicą, czy od zawsze przejawiała dryg do sportu oraz kto zaszczepił w niej miłość do gór i wspinaczki. Drugi – „Góry” opisuje wyprawy, których często była kierownikiem potrafiącym wszystko załatwić. Zdania na temat Wandy są podzielone, aczkolwiek nikt nie odmawiał jej wielkości. Sama bohaterka jest silna (preferowała dzisiejszą ideę #grlpwr, ponieważ tworzyła kobiece ekipy) oraz pełna kobiecości. Trzeci, „Tajemnica” , jest o ryzykownej „Karawanie do marzeń” oraz zaginięciu Polki na Kanczendzondze.
Jest to opowieść o kobiecie pełnej sprzeczności, człowieku dla którego nie istniało niemożliwe, osobie przekładającej własne zdrowie nad chęć udowodnienia światu swojej wartości. Jak powiedziała „najwyższych szczytów nie zdobywa się samotnie” – dajcie jej szansę, myślę, że Was nie zawiedzie.