M jak morderca. Karol Kot - wampir z Krakowa recenzja

Pod koniec września 1964 roku w Krakowie dochodzi do serii napaści nożownika na kobiety, a jedna z ofiar wkrótce umiera. W mieście wybucha panika na tyle ogromna, że kobiety decydujące się na wyjście z domu chronią swoje plecy (obszar atakowany przez zabójcę) pokrywkami od garnków, zawieszanymi na szyi. Mimo prowadzonego śledztwa nie udaje znaleźć się sprawcy, a prowadzone postępowanie zostaje umorzone. Po niemal 2 letnim uśpieniu nożownik ponownie wraca. Tym razem obiektem swoich ataków czyni dzieci. "M jak morderca" jest najlepszą książką opisującą studium zła, z jaką przyszło mi się zmierzyć do tej pory. Najlepszą, ale zarazem najtrudniejszą. Dlatego lekturę tej książki zdecydowanie odradzam osobom wrażliwym. Zamieszczone w niej słowa, płynące prosto z ust Karola Kota, budzą skrajne emocje. Sądziłam, że po przeczytaniu dużej ilości literatury na faktach traktującej właśnie o seryjnych mordercach w pewien sposób zdążyłam się już znieczulić i uodpornić na wszelkie okrucieństwa. Dopiero ta książka uzmysłowiła mi w jak wielkim błędzie byłam. Tym większe jest moje zdziwienie, że chłopaka, będącego zaledwie w moim wieku cechowało tak ogromne zepsucie i okrucieństwo. Jak sam twierdził " Moje postępowanie jest normalne[..] Gdybym zabijał w celach rabunkowych, to mogłoby być przestępstwo, a dla przyjemności nie." Chciał być katem, a w przypadku, kiedy wybuchłaby trzecia wojna widział siebie w roli komendanta obozu koncentracyjnego. Dalsza część fantazji i sposobu myślenia, jakie przejawiał Karol Kot dosłownie nie mieści się w głowie, a dla zdecydowanej większości mogą być drastyczne, dlatego oszczędzę szerszego opisu.

Finał pozycji zostaje zwieńczony rozległym opisem procesu zdobywania informacji, jakie zostały podane w książce. Chylę czoła autorowi za tak przenikliwą, dokładną i rzetelną pracę, której owocem postanowił się z nami podzielić. Tym bardziej, że szczegóły te dotyczą zbrodni sprzed ponad 50 lat. Przemysław Semczuk swoją książką zaprezentował najwyższy z możliwych poziomów dziennikarstwa śledczego. Nie wyobrażam sobie, aby osoby zainteresowane tematyką zbrodni pozostały na tę pozycję obojętne.