Przeczekać ten dzień recenzja

Podejrzewam, że podobnie jak dla mnie wcześniej, dla wielu osób nazwisko autorki mówi niewiele, a może nawet nic. I nie ma się czemu dziwić, bo książka „Przeczekać ten dzień” to debiut młodziutkiej autorki Anny Marii Jaśkiewicz. Niech nie zmylą nikogo pozory: ta licealistka, przy okazji laureatka Yale Book Award, doskonale wie jak radzić sobie ze słowem pisanym i określenie autorka, jest jak najbardziej adekwatne do jej osoby.
Pozostaje mieć nadzieję, że młoda pisarka podążać będzie obraną ścieżką i tworzyć coraz to lepsze historie.

Bohaterem „Przeczekać ten dzień” jest Karol Brzezicki, nauczyciel języka polskiego w jednym z liceów, mężczyzna w średnim wieku, używając potocznego języka – facet po przejściach. Każdy jego dzień, to walka. Głównie z samym sobą, z wątpliwościami, zobojętnieniem, samotnością i pustką. Jego życiem rządzi terminarz, w którym zapisuje drobne i tak naprawdę niewiele znaczące zaplanowane na najbliższą przyszłość zadania. Do czasu. Bo pewnego dnia gubi swój ulubiony skoroszyt, a gdy w końcu go odnajduje, zauważa też adnotację, że za kilka dni umrze. Czy jest to niesmaczny żart ze strony któregoś z uczniów, czy może sygnał do głębszych przemian i zastanowienia się nad swoim życiem? A może za tajemniczym wpisem kryje się jeszcze coś innego? Odpowiedź znaleźć można oczywiście w książce.

Dużą zaletą książki napisanej przez nastolatkę (sic!) jest jej dojrzałość. Czytając ma się wrażenie, że pisała ją osoba niezwykle stonowana i rozważna. Także sama tematyka porusza problem dojrzewania, rozwoju, także tego duchowego. Godzenia się z losem i jego przeciwnościami, przyjmowania z godnością i pokorą tego, co przynosi nam życie. To rozrachunek z własnymi słabościami, wątpliwościami, brakiem wiary i sensu, który dopada czasem każdego człowieka. To wzruszająca historia człowieka, który w kilka dni musi przewartościować swoje życie, dokonać w nim zmian o 180 stopni. To książka tak naprawdę o każdym z nas, bo wszyscy borykamy się z życiem...

„Przeczekać ten dzień” można określić w kilku słowach: wzruszająca, ciepła i optymistyczna historia, poruszająca niełatwe tematy. To książka o cierpieniu, samotności i marazmie. Z optymistycznym akcentem, bo powieść Anny Jaśkiewicz pokazuje, że jest światełko w tunelu. To niezwykle piękna historia przypominająca o tym, co w życiu jest naprawdę ważne i dla czego oraz dla kogo warto żyć.
Niewątpliwy plus za język i interesujące określenia, ale to trzeba odkryć samemu.