Tron we krwi. Grzech recenzja

#recenzjaprzedpremierowa

Po śmierci Bolesława Krzywoustego zgodnie z jego ostatnią wolą, najstarszy syn, Włodzisz zostaje seniorem, zwierzchnim księciem Polski. Jego młodszym braciom przypadają w udziale dane dzielnice w kraju. Takie rozwiązanie jest nie w smak ani wdowie po Krzywoustym, Salomei ani młodszym braciom Włodzisza. Prowadzi to do konfliktów i sporów między braćmi, a także do krwawych walk, a w ostateczności do wygnania Włodzisza z Polski, stąd jego przydomek Władysław Wygnaniec.

"Kto raz zdradził, ten zawsze będzie zdradzał."

Tak wygląda historyczny zarys trzeciego, a zarazem ostatniego tomu Tronu we krwi. Grzech. Prócz losów synów Bolesława Krzywoustego, poznajemy tu również dalsze dzieje Sambora, Nadara, a także ich dzieci.

Muszę przyznać, że początkowo trudno było mi zatopić się w lekturę, w poprzednich tomach fabuła porywała mnie od razu, a tu dopiero gdzieś koło setnej strony poczułam to zaangażowanie i zaciekawienie lekturą. Ostatecznie jednak trzeci tom czytało mi się dobrze, brakowało co prawda nawiązań do wierzeń słowiańskich, ale taka specyfika czasów opisywanych w powieści, bowiem wiara chrześcijańska zastępowała i wypierała wierzenia pogańskie. Możemy także przeczytać tu o drugiej krucjacie do Ziemi Świętej czy o sytuacji politycznej w krajach sąsiadujących z Polską, jak i tych odległych.

"Dla zaspokojenia głodu i lubieżnej pożądliwości, a nade wszystko dla władzy i bogactwa, gotów jest wyrzec się wszelkich wzniosłych ideałów, a nawet własną duszę zaprzedać."

Ta część jest też najsmutniejsza ze wszystkich, wiadomo jest to tom wieńczący trylogię, przychodzi czas na pożegnania i nie ukrywam, że żal było rozstawać się z bohaterami Tronu we krwi. Zazdroszczę tym, którzy mają lekturę całej trylogii jeszcze przed sobą. To była wspaniała przygoda i smutno troszkę, że to już koniec.

"To, co jest, już było, a to, co ma być kiedyś, już jest."

Autorka sprawnie łączy wydarzenia i postacie historyczne z tymi fikcyjnymi, wykreowanymi często na wzór postaci autentycznych ze światem i wierzeniami słowiańskimi, które powoli odchodzą do lamusa na rzecz wiary chrześcijańskiej. Wszystko to sprawia, że cała trylogia staje się pasjonującą lekturą, a ty wraz z jej bohaterami przeżywasz wiele przygód, dzielisz z nimi ich troski i radości, obserwujesz tą krwawą i pozbawioną skrupułów walkę o tron i gdy przychodzi pożegnanie odczuwasz smutek i żal. Ale bohaterowie Tronu we krwi na długo pozostaną w sercach i pamięci czytelników, a autorce należą się wielkie brawa za to, że dzięki tej trylogii zachęca do poznawania historii Polski i przybliża ją w taki sposób, że chce się ją poznawać i odkrywać.

Polecam Wam z całego serca zarówno ten tom jak i całą trylogię, to doprawdy znakomity kawał literatury historycznej. Jeśli pokochaliście Koronę Królów, pokochacie Tron we krwi.

Za możliwość lektury przedpremierowej i egzemplarz finalny dziękuję wydawnictwu Otwartemu.