W zbawiennej próżni recenzja

Lata 20-ste XX w i lata 90-te, dwie kobiety, dwa uczucia. Raziela i Amy. Co może łączyć pannę z dobrego domu z kobietą spełniającą się zawodową i szczęśliwie zamężną? Jedna nie zdążyła zaznać szczęścia w małżeństwie, druga wprost przeciwnie, ale czy na pewno? Wbrew pozorom dziewczyna z początku wieku wyrastała ponad przeciętność, nie bała się sięgać po to czego pragnęła, zaznała szczęścia u boku ukochanego mężczyzny i pozostała w jego sercu na zawsze, chociaż nie do końca doceniała jego uczucie za życia. Niezatarty ślad po miłości jest także w sercu Amy, ona wprost przeciwnie - aż do bólu ceni to co utraciła, jednocześnie zamyka się na emocje bliskich sobie osób. Każda z nich straciła to co uważały za najcenniejsze: życie i szczęście. Jednak gdy los jedno zabiera zawsze daje coś w zamian, czasem tylko potrzebna jest "niewielka" pomoc z zaświatów by dostrzec ten dar. "W zbawiennej próżni" to historia o uczuciach, tych spełnionych i tych, których nie było danych do końca przeżyć; o przyjaźni, pomagającej w trudnych chwilach i emocjach, jakich nie umiemy uzewnętrznić. Czym jest tytułowa zbawienna próżnia? Miejscem pomiędzy niebem a ziemią, gdzie możemy zrozumieć co było ważne, ale także miejscem przy osobie darzącej nas uczuciem, która i nam jest bliska.
Książka na te chwile, kiedy chcemy na chwilę zwolnić i przeczytać historię pozostającą w pamięci.