Zapomniany recenzja

„Zapomniany” to thriller psychologiczny autorstwa Adriana Bednarka.

Książka zawiera dwie linie czasowe: rok 2005 i 2015. W roku 2005 dwaj osiemnastoletni przyjaciele – Patryk i Jędrek – oszukują młode dziewczyny, które pragną rozpocząć karierę w branży rozrywkowej. Udają, że pracują w branży, zabierają dziewczyny do hotelu, wykorzystują je, a następnie podpisują z nimi fikcyjne kontrakty. Kilka miesięcy po ostatnim oszustwie Patryk zostaje porwany i uwięziony w lochu. Porywacz dostarcza mu rzeczy niezbędne do przeżycia, jednak z nim nie rozmawia. Po upływie 10 lat, Patryk, w wyniku zbiegu okoliczności, wydostaje się na wolność.

„Zapomnianego” słuchałam w audiobooku, co znacznie ułatwiło mi przyswojenie tej historii. Jest ona brutalna, zawiera w sobie wiele trudnych, bądź nieprzyjemnych tematów. Pojawiają się tortury – fizyczne i psychiczne, a także morderstwo dokonane w niezbyt „czysty” sposób. Występuje scena gwałtu, została również ukazana skłonność bohatera do nieletnich dziewczyn. W powieści jest także przynajmniej jedna scena erotyczna.

Na przykładzie Patryka, który zostaje uwolniony z wieloletniego zamknięcia, można zaobserwować, jak na człowieka wpływa zamknięcie, izolacja, brak kontaktu z innymi ludźmi. Mężczyzna wspomina czas spędzony w zamknięciu, chwile załamania. Opowiada o wymyślanych przez siebie zabawach, o tęsknocie za bliskimi, za dziewczyną, o strachu przed tym, że zapomni jak wyglądają. Jest to o tyle przerażające, że mało kto przepada za ciasnymi, ciemnymi pomieszczeniami bez wyjścia (nie mówiąc o spędzaniu lat w takich miejscach), więc nietrudno zrozumieć, dlaczego Patryk zachowywał się w dziwny niekiedy sposób.

Za pośrednictwem Diany widzimy także urywki z życia osoby nagrywającej filmy na YouTube, która „walczy” o wyświetlenia, jest to jej praca, utrzymuje się tylko z niej, przez co jest pod ciągłą presją. Prowadzi kanał poświęcony przestępstwom, zajmowała się także sprawą zaginięcia Patryka.

„Zapomniany” jest powieścią niezwykle angażującą. W trakcie jej czytania powstaje w głowie wiele pytań, na część z nich odpowiada dalsza część książki. Bohaterowie posiadają dobrze nakreślone portrety psychologiczne, można nie tyle zrozumieć, co wiedzieć z czego wynikają niektóre ich zachowania, co jest ogromnym plusem tej powieści. Książka kończy się w zaskakującym momencie.

Polecam tylko osobom, które są w stanie znieść opisy wyżej wymienionych sytuacji.