Biała wieża recenzja

"... w tych miejscach, poza mlecznobiałą zasłoną, coś się zalęgło - coś złego."

Jest to idealna baśń, w klimatach słowiańskich.
Dlaczego idealna?
Ponieważ baśnie, w swoim założeniu, miały nie tylko czarować, rozwijać wyobraźnię dzieci i młodzieży, ale także wyciszać wieczorową porą, a nawet wręcz usypiać.
I tak było ze mną, przez pierwszych 100 stron:) Ledwie zaczynałam czytać, a już spałam, ukołysana spokojnym tempem akcji i sielankowymi, baśniowymi postaciami.

Potem jednakże autor się nie postarał - nie było mowy o usypianiu.

Było dużo magii, mroku, zagadki a także rozkminki, kto tu w końcu mówi prawdę? Kto jest ten owy zły, a kto złego udaje?

Jest i pradawny potwór, niczego winny, że potworem go bogi stworzyły, jest troszkę klimatu Władcy, trochę Niekończącej się historii, trochę HP, a nawet przez moment miałam skojarzenie z filmem Willow...

Polecam zdecydowanie rodzicom, którzy mają dzieciaki z ADHD i kobietom w okresie menopauzy!

Tak na poważnie - to bardzo klimatyczna przygoda:)

A jeśli chodzi o zakończenie, to bardziej przypomina ono Baśnie braci Grimm, "if you know, what I mean"... 

Rewelacyjna okładeczka i rycinki w środeczku.