Wszyscy zakochani nocą recenzja

Pierwszy raz sięgam po prozę pisarki japońskiej. Celowo, bo bardzo chciałam przekonać się, czy to literatura dla mnie, czy nagrody prestiżowe, które autorka otrzymała, są według mnie słuszne.

Fuyuko ma trzydzieści cztery lata, mieszka sama. Jej życie to praca, praca i nic więcej, jest korektorką. Jedyne kontakty utrzymuje z Hijiri, która przesyła jej nowe zlecenia. Monotonne życie, które wybrała, w pewnym momencie przytłacza ją, a alkohol daje ukojenie. Przypadkowo spotkany mężczyzna, wiele zmienia. Ich rozmowy są coraz częstsze i dłuższe, o kulturze, muzyce, o urzekającym świetle, odmieniają kobietę. Czy kobieta otworzy się na ludzi, pozwoli rozwijać się relacji, czy przeciwnie?

Doskonale skrojony portret psychologiczny kobiety. Narracja poprowadzona w pierwszej osobie, wskazuje drogę do wnętrza Fuyuko. Kobieta mierzy się z własnymi dziwactwami, przyzwyczajeniami, lękami, nie lubi towarzystwa ludzi. Jest typem samotnika, a do tego praca, którą wykonuje, zamyka ją na otoczenie. Spokój, brak bodźców zewnętrznych, stabilizacja bez niespodzianek, to daje jej szczęście, czy na pewno?

Czy tak wygląda życie w Japonii samotnej kobiety? Niezwykle ceniona pracowitość, oddanie firmie, by być samowystarczalnym finansowo. W powieści zgłębiona praca korektora nie teoria, a jej duchowość, emocje z tym związane, zalety oraz zagrożenia. Sporo faktów na ten temat, bo bohaterka przesiąknięta pracą aż nadto. Jak trudno być sobą, gdy jest się trochę innym niż wszyscy. To, co urzeka, to bohaterka zagubiona i z trudnościami dostosowania się do oczekiwań ogółu. Jej postać bardzo mi się podoba, jak i cała powieść. Jedynie zakończenie bym zmieniła, ale widać coś innego w duszy grało autorce i chciała przekazać odmienne emocje, a ja to pokornie akceptuję.

„Wszyscy zakochani nocą” to powieść napisana subtelnym lirycznym językiem. Dialogi często wydawałoby się o niczym, ale po chwili dostrzegamy w nich głębię przemyśleń bohaterów. Kobiece spektrum psychologiczne rozłożone na czynniki doskonale ukazujące, co czuje bohaterka.

Ta opowieść zagląda w głąb kobiecej duszy w sposób delikatny, nie ocenia. Wady są tylko konsekwencją tego, z czym się mierzymy. Ten szybki świat przytłacza, ale czy to ona potrzebuje pomocy, czy może ten świat? Czytajcie niespiesznie, w skupieniu, bo to wyższy poziom literatury. Teraz już wiem, skąd te nagrody dla autorki. Ode mnie również otrzymuje uznanie i miejsce na specjalnej półce w biblioteczce z napisem „ulubione”.