Lalki z getta recenzja

" Gdyby nie tamten płaszcz to wszystko w ogóle by się nie wydarzyło".
Mika dostaje po zmarłym dziadku czarny płaszcz, uszyty specjalnie na zamówienie z ogromną ilością kieszeni Mimo, że jest on bardzo obszerny stanowi dla chłopca ważną pamiątkę. Ale to nie wszystko co dostaje. W ich maleńkim mieszkaniu jest tajemnicze pomieszczenie, w którym odkrywa pracownię lalkarską. Wtedy jeszcze nie wie jak ważną rolę w jego życiu i nie tylko odegrają uszyte przez dziadka pacynki.
Chłopiec początkowo traktuje je jako zabawki i tworzy na własną potrzebę krótkie scenariusze teatralne. Zbliżająca się wojna zmienia ich życie rodzinne, bo zaczyna narastać terror wobec nacji żydowskiej. Mika obserwuje jak z dnia na dzień zabierane są im kolejne wolności, ograniczane prawa do racji żywieniowych, do możliwości przemieszczania się, aż do momentu utworzenia getta dla Żydów. Zabawa w teatr początkowo dla rozrywki staje się ważnym elementem przetrwania. Chłopiec trafia do szpitala dziecięcego oraz do sierocińca prowadzonego przez Janusza Korczaka. Tam wykorzystuje swoje pacynki i daje krótkie przedstawienia dla cierpiących dzieci. O małym lalkarzu z getta robi się głośno, więc zainteresowanie się nim przez nazistów to tylko kwestia czasu. Mikę zatrzymuje Max niemiecki żołnierz, który nakazuje mu pojawienie się z przedstawieniem na wieczorze w kwaterze żołnierskiej pod karą utraty życia. Coś co do tej pory było możliwością oderwania się od brutalnej rzeczywistości wojennej staje się źródłem walki o przetrwanie. Chłopiec angażuje się w bardzo niebezpieczną grę - szmugiel dzieci poza teren getta.
Ale powieść ta to nie tylko przeżycia Miki bowiem losy jego i Maxa niemieckiego żołnierza splatają się poprzez pacynkę Księcia. Lalkarz daje ją Maxowi, a wraz z nim trafia ona do rosyjskiego gułagu. Żołnierz trafia tam jako zesłaniec pod koniec wojny. Mężczyzna poznaje wojnę od tej drugiej strony , strony więźnia i to w bardzo surowych syberyjskich warunkach.
Książka ta może nie jest źródłem ścisłych informacji jak przebiegało niszczenie rodzin żydowskich choć przedstawionych jest tu wiele prawdziwych faktów. Jest to zwrócenie uwagi na to , że nawet w tak nieludzkich warunkach człowiekowi potrzebny jest kontakt ze sztuką, choćby po to aby oderwać się do wszechogarniającego marazmu i okrucieństwa. Lalka staje się także nicią porozumienia między wrogami. To wojna opowiedziana z trochę innej perspektywy, perspektywy dziecka artysty.