Nienasycona recenzja

Kiedy zobaczyłam tę książkę i zapoznałam się z jej opisem to wiedziałam że muszę ją przeczytać. Bardzo lubię kiedy w książkach porusza się realne problemy. Autorka we wcześniejszej swojej książce opisała dokładnie pobyt w zakładzie odwykowym i tytuł tej książki to „ Rok na odwyku. Kronika powrotu.". W tej książce wraca do przeszłości i opisuje czasy upadku. Bohaterka książki to Agata — pisarka, która w poprzednich latach odniosła sukces i jej książki sprzedają się bardzo dobrze. Jednak kobieta wpada w sidła nałogu i to niejednego. Pierwszy, jaki wychodzi na wierzch jest alkoholizm, drugi tabletki, które później popija alkoholem i kolejna jej zmora to impulsywne zakupy, przy których jest w stanie więcej wydać niż ma, co skutkuje kolejnymi kredytami. Kobieta nie chce przyjąć pomocy rodziny i przyjaciół, jest oburzona, kiedy pytają, czy nie ma problemu z alkoholem, udaje sama przed sobą, że jest wszystko w porządku i pod kontrolą. Jej życie toczy się tylko w domu bądź pubie, rzadko jest odwiedzana i rzadko odwiedza innych. Czy dojdzie do niej to, że ma bardzo duży problem?

Książka należy do tych bardzo emocjonalnych, stajemy się obserwatorami upadku człowieka. Autorka dokładnie opisuje nie tylko wygląd dnia Agaty, ale również wygląd kondycji ciała z uwzględnieniem jak ciało zmienia się przez długotrwałe picie. Pani Katarzyna skrupulatnie opisuje uzależnienie, myśli i uczucia osoby w niej tkwiącej. Główna bohaterka potrafi z jednej skrajności popaść w drugą. Czytając tę historię było mi bardzo smutno, byłam świadkiem tego, jak Agata (moja imienniczka) krok po kroku stacza się. W pewnym momencie sama do siebie czuła odrazę a mimo to nie potrafiła z tym skończyć. Moim zdaniem jest to książka dla każdego, a zwłaszcza dla tych, co wkraczają w dorosłość, by zobaczyć ku przestrodze jak życie diametralnie potrafi się zmienić. Jak słowa nad wszystkim panuję powtarzane przez uzależnioną osobę okazują się kłamstwem. Unikanie problemu nie rozwiąże go, a proszenie o pomoc to żaden wstyd. Polecam 9/10.