W mroku recenzja

Agnieszka Janiszewska znana jest z tego, że pisząc powieści stara się poruszyć emocjonalną strefę u czytelnika. Dotychczas przeczytałam kilka pozycji tej autorki i wiem, że za każdym razem jej się to udało. Gdy pojawiło się "W mroku "wiedziałam, że z całą pewnością po nią sięgnę. Tak też się stało i oto jestem już po lekturze tej książki.

Ten utwór literacki opisuje historię kobiet, które osiemnaście lat temu, przeżyły straszną traumę, związaną, że śmiercią Grzegorza. Dla Renaty był synem, jedynakiem, dla Karoliny, zwanej Kają, chłopakiem, w którym się bez pamięci zakochała, gdy była nastolatką. Katarzyna to matka dziewczyny, a Monika jej przyjaciółka i siostra Renaty. Wszystkie te kobiety, mają zadawnione żale i przeżywają tragiczną śmierć, studenta. Przez większą część książki, autorka utrzymuje w tajemnicy co stało się wtedy i dlaczego Karolina, oraz jej rodzina zostały oskarżone o śmierć Grzegorza.

Obok zagadki, która podnosi zainteresowanie czytelnika, autorka przedstawia bohaterów i ich poczynania zarówno w 1988 roku, jak i osiemnaście lat później, kiedy to część osób chce doprowadzić do tego, aby stanąć w prawdzie i zmierzyć się z tym, co nie pozwala im zachować psychiczną stabilizację. Aby móc iść do przodu, trzeba rozliczyć się z przeszłością. Najbardziej na tym zależy Karolinie, która od śmierci Grzegorza nie potrafi prowadzić normalnego życia i unieszczęśliwia nie tylko siebie, ale i swoją rodzinę. Czy jej się to uda i co się wydarzyło w ten sierpniowy dzień, w którym zginął student?

Akcja toczy się niespiesznie i bardzo powoli ujawnia sytuację. Przez większą część książki odnosiłam wrażenie, że praktycznie stoi w miejscu, a autorka gra jedynie kartami odkrywając emocje swoich bohaterów. Całość stwarza bardzo przygnębiający nastrój poprzez ukazanie ludzi pogrążonych w mroku. Czy uda im się wyjść z tego marazmu i przebaczyć innym i sobie?

Temat poruszony w powieści jest niezwykle trudny i z całą pewnością niełatwo o nim pisać. Pani Agnieszce się to udało jednak autorce nie udało się mnie zainteresować fabułą. Rozwiązanie zagadki śmierci było banalne, a zakończenie przewidywalne. Doczytałam do końca, bo byłam ciekawa właśnie tych rozwiązań i muszę przyznać, że czuję rozczarowanie. Nie tego się spodziewałam.