Kroniki skrzatów. Część I: Marbella recenzja

Tytułowa Marbella to zła czarownica. Ciekawe, że nosi imię (pseudonim?) autorki Kronik skrzatów. Marbella (książkowa) od dziecka lubiła samotność i niebezpieczne czary. Była smutną i często zamyśloną dziewczynką, ceniącą spokój i odosobnienie.

Z czasem smutek, samotność i czarna magia zawładnęły piękną czarownicą bez reszty... Chociaż tak naprawdę to wcale nie. Przecież intelekt i dobro pewnego chłopca (Śliuzgutka: służącego o sześciu rączkach) sprawiły, że zaczęła okazywać życzliwość. Być może więc Marbella była złą i samotną czarownicą tylko dlatego, że była zbyt wrażliwa na głupotę i podłość istot, które spotykała na swojej drodze?

Mieszka sama w wielkim zamku. Ma tam wielką bibliotekę i gabinet-laboratorium, gdzie oddaje się zaklęciom i przyrządzaniu mikstur. Prowadzi też inspekty, gdzie rosną rośliny egzotyczne potrzebne jej do czarów. Przykładem takiej rośliny jest rauwolfia wężowa (wg Wikipedii tak naprawdę rauwolfia żmijowa albo zgrzyn żmijowy), która występuje w azjatyckich lasach górskich i faktycznie ma dość mocne działanie uspokajające.

Prócz Marbelli najbarwniejszymi postaciami są skrzaty. Mój ulubiony to pan Grusznik — bardzo kulturalny, przemiły skrzat. Jego imię znakomicie oddaje jego wygląd i to, co lubi. Może nawet podarować gruszkę, która potrafi smakować jak każda ulubiona potrawa i w dodatku nigdy się nie skończyć — każdy odgryziony kęs natychmiast odrasta.

Pokrzywnik to z kolei kompan Teosia — olbrzyma, rówieśnika Amelki, który dorasta sobie w Krainie Róż. Łączy ich z Amelką nie tylko wiek, ale i to, że mają ukochane pieski.

Borówek jest skrzatem, który pojawia się w książce przy Ślizgutku — chłopcu o sześciu rękach, porwanym przez Marbellę na służącego.

Wszystko, co dzieje się w pierwszej części Kronik, ma miejsce jesienią. Wyjątkowo kolorową i ciepłą, ponieważ w tej książce mało co jest szare (komnaty zamku Marbelli) i zimne. Akcja toczy się wolniutko a sceny to w większości sielankowe obrazki, w których aż chce się być. Nawet jeśli wie się, że to bajka albo właśnie dlatego...