Człowiek z lasu recenzja

Greta wraz z kilku osobową ekipą kręci film dokumentalny o dziewczynie oskarżonej o morderstwo, która niedawno została uniewinniona. Amber Banner zdobyła swoją sławę, dzięki zdjęciu na którym cała we krwi zostaje aresztowana. Od tego czasu występuje w wielu wywiadach i opowiada swoją historię trudnego dzieciństwa, poprzedzającą wydarzenia z feralnej nocy.

Amber zaraz po narodzinach została porzucona przez swoją matkę i wychowywała się z samotnym ojcem, dla którego była oczkiem w głowie. Po szesnastu latach jej matka Sadie wróciła, chociaż dziewczyna nie wydawała się z tego powodu szczęśliwa i miała poczucie, że jest piątym kołem u wozu w nowej rodzinie Milesa. Czuła się opuszczona przez ojca, a matkę uważała za chorą psychicznie. Sadie miała swoje powody, żeby zostawić córkę. Chciała ją za wszelką cenę chronić. Nie chciała dopuścić do niej Człowieka z lasu, aby legenda w której porywa córki się nie ziściła. Nawiedzał ją w snach, kiedy była jeszcze małą dziewczynką i wiedziała teraz, że jest blisko, cienie jej o tym szeptały...

Bardzo spodobał mi się pomysł thrillera na granicy zjawisk paranormalnych a psychozy. Byłam ciekawa tytułowego "Człowieka z lasu" i liczyłam, że ten wątek będzie bardziej rozwinięty. Akcja toczyła się żółwim tempem, mało w niej było samej legendy a więcej prozaicznych i niepotrzebnych sytuacji. Wiem, że miały one zbliżyć mnie do bohaterów, ale nie poczułam z nimi żadnej więzi.

Chociaż w książce tej mamy narrację trzecioosobową to pojawiają się także fragmenty dziennika jednej z bohaterek, która zwraca się w nim bezpośrednio do Sadie, a także wiadomości mailowe Grety i jej szefowej. Mamy też wspomnienia Sadie z dzieciństwa oraz typowe przejścia czasowe - jeden rozdział poświęcony teraźniejszość (Amber lat 18) i kolejny rozdział poświęcony przeszłości (lat 16). Według mnie było tego trochę za dużo, zwyczajnie gubiłam się w tych wszystkich wątkach i nie umiałam wczuć w fabułę. Styl pisania autorki mnie po prostu wymęczył.

Ale.. podobało mi się również zakończenie, które pozostawia po sobie znak zapytania. Do końca niewiadomo, co było jawą, a co snem.