W jednej chwili recenzja

Suzanne Redfearn – „W jednej chwili”, tłumacz: Maria Smulewska – Dziadosz

Gatunek: literatura obyczajowa, romans

Szesnastoletnia Finn wraz z rodziną i przyjaciółmi wyrusza na weekendowy wyjazd na narty. Niestety kończy się on tragicznie. Samochód wypada z drogi i stacza się po zboczu góry. Czy rodzina będzie w stanie żyć dalej? Czy kilkunastoletnia przyjaźń zda egzamin nawet w najtrudniejszych warunkach. Czy zawieszona między światem żywych a umarłych Finn odnajdzie spokój?

Powieść nie jest fantastyką, a obyczajówką, której akcja mogłaby się wydarzyć w rzeczywistości. Sama niczego podobnego nigdy nie doświadczyłam (i nikomu tego nie życzę), także nie jestem w stanie postawić się na miejscu postaci przedstawionych w książce. Jednakże podczas lektury przysłowiowy „nóż w kieszeni” otwierał mi się kilkukrotnie. Momentami na język cisnęły mi się dość niecenzuralne zwroty (których pozwolę sobie jednak nie zacytować).

Pomimo, iż motywy działań niektórych postaci, pobudki jakie nimi kierowały były w pewien sposób zrozumiałe to w pełni przeze mnie nie akceptowalne. Nie chcę ażeby ktokolwiek mnie w tym momencie źle zrozumiał ponieważ książka była naprawdę dobra. Rzadko kiedy powieś jest w stanie wywołać u mnie tak skrajny wachlarz emocji. Samo zaś posłowie jeszcze bardziej wpływa na mój pozytywny odbiór lektury.

Narracja pierwszoosobowej prowadzona przez zmarłą Finn może się wydawać dziwnym zabiegiem. Jednakże dzięki niej narrator staje się w pewien sposób wszechwiedzący oraz wszechobecny, a czytelnik ma jeszcze lepszą możliwość zrozumienia motywów postępowania niektórych postaci, a w dalszej części książki sposobów radzenia sobie z traumą.

Nie można zapomnieć o tym w jaki sposób autorka przeprowadziła czytelnika przez okres żałoby głównych bohaterów. Jak trudny jest to czas. Mało kto w dzisiejszych czasach myśli o śmierci. Fakt umierania coraz bardziej oddalany jest na dalszy plan. W szczególności gdy przychodzi niespodziewanie okazuje się, że nie ma na nią jednej „recepty”. Każdy stara się z nią poradzić w zupełnie inny sposób. Tak też jest i w tej książce. Niektórym postaciom zajęło to trochę więcej czasu innym wręcz przeciwnie.

Podsumowując uważam książkę Pani Redfearn za naprawdę wartą lektury. Pokazuje jak w trudnych warunkach nawet najcudowniejsza, najmilsza osoba może stać się potworem. Jak traumatyczne przeżycia mogą zmienić sposób postrzegania świata oraz w jaki sposób można poradzić sobie z utratą bliskiej osoby.