W imię dziecka recenzja

Zastanawialiście się kiedyś nad tym, czy prawo powinno regulować kwestie związane z wiarą? Czy w imię przepisów prawa można zmusić kogoś do życia wbrew jego woli? Czy moralnie właściwe jest, aby człowiek decydował o czyimś życiu lub śmierci?

Ian McEwan w swojej książce „W imię dziecka” stawia główną bohaterkę w obliczu trudnej etycznie i moralnie decyzji.

Fiona Maye jest niespełna sześćdziesięcioletnią sędzią Wysokiego Trybunału Anglii i Walii. Specjalizuje się w prawie rodzinnym. W pełni oddana pracy, nieco chłodna emocjonalnie, stateczna mężatka, z wyboru nie posiadająca potomstwa cieszy się powszechnym uznaniem i poważaniem w środowisku prawniczym.

Pewnego dnia na wokandę trafia sprawa siedemnastoletniego Adama Henry' ego. Chłopiec choruje na białaczkę i potrzebuje transfuzji krwi. Zarówno Adam jak i jego rodzice w imię przekonań religijnych nie wyrażają zgody na zabieg. Zgodnie z ich wiarą „Mieszanie własnej krwi z krwią [...] innego człowieka prowadzi do jej zanieczyszczenia, skażenia.”

Fiona musi podjąć decyzję, czy wbrew woli chłopca i jego rodziców przeprowadzić zabieg, czy zaniechać leczenia i tym samym skazać go na śmierć. Podjęcia decyzji nie ułatwia fakt, że jej małżeństwo przechodzi aktualnie głęboki kryzys.

Jaką decyzję podejmie Fiona? Jakie będą jej konsekwencje i czy będzie umiała z nimi żyć?

Choć na pierwszy plan wysuwa się zdecydowanie historia Adama, a przede wszystkim to jak wpłynęła ona na życie Fiony, to nie mniej ważne jest to co dzieje się w tle. Sześćdziesięcioletnia Fiona wraz z mężem przechodzi głęboki, małżeński kryzys. Obydwoje uświadamiają sobie, że większość życia mają już za sobą i zastanawiają się nad tym co dalej, czego pragną. Fiona rozpamiętuje przeszłość. Analizuje decyzje, które na różnych etapach życia podjęła, rozważa czy były słuszne i czy z perspektywy czasu postąpiłaby tak samo.

Zaskakująco dużo miejsca poświęcił McEwan muzyce. W tle głównego nurtu wydarzeń pobrzmiewa muzyka fortepianowa. Fiona bowiem gra na tym instrumencie od dziecka i fascynuje się muzyką klasyczną. W drodze do pracy, aby oderwać swoje myśli od aktualnie trapiących ją problemów nuci w głowie II Partitę Bacha. Bierze także udział w bożonarodzeniowym koncercie, a jej wykonanie utworów Berlioza i Mahlera budzi szczery zachwyt publiczność. Także w życiu Adama Henry' ego obecna jest muzyka. Zgłębia on bowiem tajniki gry na skrzypcach.

„W imię dziecka” to książka w której nie znajdziecie dynamicznej akcji, ani rozbudowanych dialogów. Dominują tutaj opisy wewnętrznych przeżyć, rozterek i refleksji bohaterów. Historia, która rodzi wiele pytań i nie daje gotowych odpowiedzi. Autor zachowuje pełny obiektywizm. Przedstawia argumenty i punkt widzenia każdego z bohaterów, po żadnej ze stron się jednak nie opowiada. Aby w pełni zrozumieć i docenić tę pozycję trzeba nauczyć się czytać między wierszami, a przede wszystkim dać sobie czas na to, aby ta historia w nas dojrzała.