Piekło recenzja

I tak oto zaliczyłam ostatni tom zmagań lubelskiego komisarza ze złem. W ostatniej odsłonie cyklu komisarz tropi kolejnego seryjnego mordercę (strasznie dużo ich w tym Lublinie), jak zwykle nie od razu wiadomo, o co chodzi, i niezmiennie – zakończenie zaskakuje. Kiedy myślałam, że już wszystko wiem, ostatnie sceny pokazały mi, że wciąż błądzę :)

Max i tym razem sięgnął po temat już znany. Początkowy motyw działania sprawcy bardzo przypominał mi film „Siedem” z Bardem Pittem i Morganem Freemanem, później akcja zmieniła nieco kierunek i wyszły na jaw prawdziwe powody, którymi kierował się sprawca przy doborze ofiar.

Jest to również kolejna powieść w cyklu utrzymana w mocnym klimacie makabry, z plastycznymi i drobiazgowymi opisami potwornych zbrodni, wymyślnego katowania ofiar i bardzo pokręconą psychiką sprawcy. Akcja pędzi dokładnie tak, jak lubię. Nie ma dłużyzn, zbaczania w niepotrzebną opisowość, a czytelnik otrzymuje skondensowaną fabułę. Krótkie rozdziały zakończone niedopowiedzeniami zapewniają odpowiednie napięcie i zmuszają do przewracania kartek.

Mnie „Piekło” pochłonęło na cały wieczór i totalnie wypaloną emocjonalnie wypluło o piątej rano. Nie godzę się na to, aby tom 10 był ostatnim tomem serii i liczę, że autor polubił na tyle swoich bohaterów, żeby ich nie unicestwić w rozpalonych w „Piekle” płomieniach.

Jedyne, do czego mam zarzut, to kreowanie postaci Deryły na, za przeproszeniem, coraz większego głupka. Ja rozumiem, że jest to mężczyzna w pewnym wieku, staromodny, dojrzewających w zupełnie innych realiach, ale w wykonywanym przez niego zawodzie, w którym liczą się technologie i postęp, wprost niewiarygodne jest, aby komisarz policji nie potrafił sprawnie obsługiwać internetu, nie rozróżniał dyskietki od pendriva czy nie potrafił skutecznie skorzystać z GPS-u. Czytałam te wszystkie zmagania Deryły z cybertechniką i coraz szerzej otwierałam oczy ze zdumienia. O ile w początkowych tomach było to nawet urocze i stanowiło o pewnej unikatowości bohatera, o tyle teraz robi się to już zwyczajnie żałosne i śmieszne. To są ewidentne słabe punkty Deryły i mężczyzna, gdy nie ma przy nim Brzeskiego czy Haler (która ze względu na stan zdrowia odsuwa się od pracy) zwyczajnie sobie nie radzi, a że należy do grona śledczych-autsajderów i lubi samotne zmagania ze złem, brak tych jakże dzisiaj podstawowych umiejętności mocno utrudnia mu działanie.

Drogi autorze… apeluję o przyznanie komisarzowi możliwości nadrobienia ww. zaległości. Może szybki kurs u ViSira, kilka lekcji u Tamary? Sama przenikliwość (z którą też już u Deryły gorzej), intuicja, umiejętność perswazji i glock w kaburze, to trochę za mało :) Chyba nie chce Pan, żeby przez to Eryk zginął w akcji?