W cieniu dobrych drzew recenzja

Witajcie moi drodzy.

Jaka jest wasza ulubiona książka? Taka, do której często wracacie?
U mnie jest to „Wierzyliśmy jak nikt” Rebeccy Makkai, a teraz dołączy do niej „ W cieniu dobrych drzew” Ewy Pruchnik.❤️

Kochani co to była za wspaniała lektura!
Jestem pod ogromnym wrażeniem tej książki i wdzięczna autorce, że stworzyła historię, która wydobyła ze mnie chyba wszystkie możliwe emocje. Prawdziwa czytelnicza uczta.

Los Joanny nie oszczędzał. W dzieciństwie odebrał jej matkę i wzrok w zamian dając niezwykły talent muzyczny. Fortepian stał się jej wiernym kompanem. Grała często. Grała pięknie. Grała z pasją i uczuciami. Jej publicznością był ukochany kot, kasztan i ktoś jeszcze. Ktoś, komu w duszy również grała muzyka i kto na zawsze zmienił jej życie.
Kim był nieznajomy? Dlaczego nigdy się nie odezwał i zniknął tak nagle jak się pojawił?

Charyzmatyczny profesor filozofii Uniwersytetu Hagvarda nie potrafi wymazać z pamięci pewnej dziewczyny. Dziewczyny, którą znał zaledwie dwadzieścia dni, a która odcisnęła na jego sercu trwały ślad. Przez wiele lat ukrywał przed światem historię jak to poznał piękną ciałem i duchem dziewczynę z Polski.
Czy ich drogi jeszcze kiedyś sie skrzyżują?

„ W cieniu dobrych drzew” to przepiękna, pełna emocji książka, która wzruszyła mnie do łez. Powieść inna niż wszystkie. Nieszablonowa, poruszająca, nieoczywista.
Opowieść o dwójce ludzi których ścieżki krzyżują się na moment, chwilę która wystarczyła by zrodziło się głębokie uczucie, które zsyła na ich życie wieloletnią tęsknotą.

Ewa Pruchnik stworzyła piękną, klimatyczną historię. Połączenie muzyki z filozofią sprawia, że lektura wprowadza nas w nastrój melancholii, nostalgii. Historia Joanny i Heraklesa skłania do refleksji nad ulotnością chwili, nad kruchością życia. Jest to opowieść o niespełnionej miłości i przyjaźni. Opowieść o skrywanych tajemnicach i nadziejach.

Gorąco polecam wam tę książkę.

#ewapruchnik #wydawnictwoszóstyzmysł #wcueniudobrychdrzew #recenzjaksiążki #czytampolskichautorów