Cokolwiek uczyniliście recenzja

O w mordę! Jestem szczerze zaskoczona powieścią nieznanego mi polskiego autora Pawła Nowaka. Zwykle unikam lektury polskich powieści, bo też zwykle jestem nimi niezmiernie rozczarowana. W tym przypadku, podkuszona ciekawą fabułą, w końcu dałam kolejną szansę naszej literaturze kryminalnej.

HISTORIA NIGDY NIE UMIERA
Latem 1988 roku, na kursie dla ministrantów Mateusz został zgwałcony przez księdza. Od tej pory jego życie na zawsze legło w gruzach. Rozpacz, depresja, lęki – nikt z bliskich nie wiedział, co się z nim dzieje. Zawsze był cichym chłopcem, jednak od tamtych wydarzeń stał się wrakiem człowieka. Wyjazd do Ameryki nie wpłynął na traumę dziecka. Podczas, gdy jego brat robił zawrotną karierę, Mateusz zmagał się z uzależnieniem od alkoholu. Po śmierci rodziców postanawia odnaleźć księdza, który zniszczył mu życie. Ofiar może być więcej, kat nie może przebywać na wolności. Nie pamięta jednak żadnych szczegółów, jedynie, że imię lub nazwisko gwałciciela rozpoczyna się na literę T. W tej sprawie zwraca się z pomocą do prokuratora Wilka.

„Zawsze świecił światem odbitym. Odnajdywał się jedynie wtedy, kiedy żądano od niego poświęcenia, kiedy żądano od niego, żeby zszedł na drugi plan.”

SATANISTYCZNY ATAK CZY ZEMSTA POKRZYWDZONEGO?
W ciągu miesiąca zanotowano kilka zdarzeń wymierzonych w Kościół. Napady na księży, akty wandalizmu, grabieże – pod względem graficznym, wszystkie miejsca tworzą odwrócony pentagram. Komisarz Zakrzeński nie wierzy, że za wszystkim stoi grupa satanistyczna. Pewien swoich racji, nie zważając na protesty dr. psycholog, sam postanawia odnaleźć sprawcę. Wkrótce dochodzi do zabójstwa księdza, a to, jak potoczy się śledztwo zszokuje wszystkich, nawet pewnego siebie komisarza.

„Szybko też zdaje sobie sprawę, dlaczego nie miał pragnień i nawet nie chciał ich mieć. Bo jest pusty w środku. I tę pustkę musi coś wypełnić: alkohol albo potrzeby innych. Albo piasek, który będą na niego sypać na cmentarzu.”

Nie spodziewałam się, że powieść będzie tak świetnie napisana. Sam autor jest doktorem językoznawstwa, więc oczekiwałam pompatycznych słów, steku bzdur i kolejnej przewidywalnej historyjki, którą można rozpracować przed pierwszą połową lektury. Zbłaźniłam się ostro, a ta powieść i sam autor uzmysłowili mi jeszcze jedną, ważną sentencję.

Dynamiczna historia, momentami zabawne dialogi, manipulacja sprawcy, poczucie winy i nieprzewidywalne zakończenie - to wszystko i wciąż za mało, by oddać obraz tej powieści. Pomimo, iż sprawa jest częściowo do rozwiązania, to sam morderca kompletnie mnie zaskoczył: „Co? I jeszcze raz CO?!”

W przyszłości, z wielką chęcią sięgnę ponowienie po książkę tego autora. Polecam.