Crown recenzja

"Mo­żesz być sobie księ­ciem, ale w wa­szym związ­ku to Vi­vian ma wyż­szy sta­tus. Jest kró­lo­wą."


Crown to drugi tom bestsellerowej trylogii Royal Family.


Cały świat i w szczególności Vivian jest w szoku po tym, jak Luke na oczach wszystkich zerwał zaręczyny, zrzekł się praw do tronu, a potem wsiadł do samolotu i poleciał do Ameryki po „swoją Vivian”.
Dziewczyna ma mieszane uczucia. Z jednej strony jest przeszczęśliwa, jednak sytuacją trochę ją przytłacza.
Z początku wszystko zmierza w dobrym kierunku. Luke się stara, ale jego stare nawyki wracają. Wszystko jeszcze bardziej się pogarsza, kiedy w pałacu pojawia się Isabelle, piękna księżniczka z Monako, z którą królowa wróciła z zagranicznego wyjazdu. Dodatkowo królowa Margot daje do zrozumienia dziewczynie, że jej nie lubi i jest w stanie zrobić wszystko, aby rozdzielić parę.


Jak ja uwielbiam tę serię. Pokochałam ją, kiedy jeszcze była publikowana na Wattpadzie. Polecam wam tę serię z całego serca.

Vivian po raz kolejny pokazuje, że jest silną postacią kobiecą. Mimo że to Luke jest następcą tronu, to ona w tym związku nosi koronę. Nie daje się mu, nie wybacza mu tak łatwo, wręcz każe mu zapracować na to. Choć z drugiej strony nadal jest normalną dziewczyną, która boi się po raz kolejny mu zaufać, boi się przed nim całkowicie otworzyć i wyznać swoje uczucia. Aczkolwiek wkłada w ten związek całą siebie, to obawa o ponowne zranienie nadal pozostaje.
„Crown” jeszcze bardziej podkreśla to, że Luke bez wątpienia jest postacią, która wywołuje tak skrajne uczucia. Raz się go kocha, raz nienawidzi. W jednej chwili ma się ochotę na niego krzyczeć czy po prostu przywalić mu jakimś sprzętem kuchennym (Vivian z pewnością coś na ten temat wie), a w drugiej po prostu przytulić mocno, by wynagrodzić mu te wszystkie razy, kiedy tego potrzebował, kiedy brakowało mu miłości, troski i bliskości drugiej osoby. Widać jednak, jak książę zmienił się dzięki Vivian. To ona jest powodem, dla którego chce być lepszym człowiekiem i z całą pewnością jest to prawda, ale to nie znaczy, że Luke przestał być typowym Lukiem. Nadal nie ufa ludziom, wszystkie problemy chce rozwiązywać sam, a miłość jest dla niego czymś nowym i czymś, czego czasem nie całkiem rozumie. To wszystko sprawia, że jego wybory nie do końca są dobre.

W tej książce nie brakuje humoru, ciętych ripost i przede wszystkim zwrotów akcji, które czasem wręcz mrożą krew w żyłach. Uwielbiam, jak Sylwia potrafi się bawić emocjami czytelników. Niejednokrotnie chciałam rzucić książką, płakałam ze śmiechu i zdążały się momenty, kiedy przydały mi się chusteczki.
Zakończenie jako zakończenie było przewidywalne i wręcz z niecierpliwością wyczekiwane, jednak to, co autorka zafundowała na sam koniec to totalny plot twist. Powiem tylko tyle: powinniśmy się bać tego, co czeka nas w „Throne”. Skoro Margot się boi, to my tym bardziej powinniśmy być przerażeni.
Już nie mogę się doczekać.