Zaczarowany zamek recenzja

Dzisiaj był dzień pod znakiem Nowego. Po raz pierwszy przeczytałam mangę - i po raz pierwszy w moim dorosłym życiu sięgnęłam po książkę dla dzieci. Czasami dobrze wyjść ze strefy komfortu i przekonać się, że strach ma wielkie oczy, a do tej pory omijane tematy lśnią innym, lecz nie mniej jasnym światłem.

"Zaczarowany zamek" jest magiczną, zachwycającą, czystą, lekką i co najważniejsze mądrą książką. Mimo nawiązania do treści "Ruslana i Ludmiły" Puszkina, nie jest to na nowo opowiedziana baśń, lecz raczej mrugnięcie okiem do tych, którzy Puszkina znają. Jednak nie trzeba znać "Ruslana i Ludmiły", by czerpać radość z lektury - to świeża i niezwykle bajkowa historia, która, skierowana do młodego czytelnika uczy i bawi - a i dorosły znajdzie w niej pozytywne przesłanie i oderwie się od szarej rzeczywistości.

Już od pierwszych stron książka czaruje. Zapach wypieków i mleka z przyprawami Babusi, tajemne kopuły i szukanie dróg do nich; ulotne i tajemnicze, sprawiają, że czujemy się jak z kotem i kocem podczas siarczystego mrozu. Jest to magia ciepła i swojska, jakbyśmy dotknęli własnego dzieciństwa. Gdy zaś wkraczamy wraz z bohaterką do magicznej krainy, wszystko zaczyna być możliwe - od rusałek z wodorostami na twarzy, po rybne duszki pływające w trawie i ogniste chochliki przemykające przez spaloną ziemię.

Autorka nie wymyśliła stworzeń zamieszkujących magiczną krainę. Wszystkie stwory pochodzą ze słowiańskiego bestiariusza - wiły, domowiki, rusałki, leszy; moja słowiańska dusza nie mogła ukryć uśmiechu. Powieści tej daleko do słowiańskich przypowieści, które zwykle są mroczne i dość brutalne, jednak słowiańskość została tu wykorzystana w czysty, ciepły sposób i być może zachęci młodych do odkrywania słowiańskich legend i podań.

Wraz z główną bohaterką, Olią, ratujemy zamek przed zniszczeniem, a w międzyczasie poznajemy wartość prawdziwej przyjaźni, uczymy się na własnych błędach i przebaczamy. Sophie Anderson przekazuje ważne dla empatycznego rozwoju młodego człowieka nauki, ale w sposób nienachalny i bardzo wyważony. Młody może też się dowiedzieć, że czasami warto zrezygnować z czegoś, by nie skrzywdzić innych. W czasach wszechobecnego konsumpcjonizmu, myślę, że sporo osób mogłoby wynieść coś z tej historii.

Pomijając jednak wartości, o których książka mówi i które przekazuje, jest to przede wszystkim piękna i lekka niczym wiosenna bryza bajka. Udajmy się wraz z Olią przeszukać kopuły starego zamku, spotkajmy lisiego duszka i zaczarowanego kota i oddajmy olbrzymowi jego ciało. Tutaj, w Krainie Zakazanej Magii wszystko jest niczym i nic jest wszystkim. Stańmy sie na chwilę dziećmi. Uwierzmy w magię. Bo wiara jest najsilniejszym z uczuć. Zwłaszcza wiara w siebie.