Uwierz w Mikołaja recenzja

Magdalena Witkiewicz "Uwierz w Mikołaja".

To jedna z najpiękniejszych książek, jakie dane mi było do tej pory przeczytać... Naprawdę. 

Historia normalnych ludzi, ludzi młodych, starszych, szczęśliwych, z problemami, pogubionych. Każda inna, każda  wyjątkowa, każda mająca w sobie "to coś". Każda sprawiająca, że w jednej chwili śmieję się w głos, a w następnej łzy spływają po policzkach. 

Nie będę przybliżać fabuły. Nie tym razem. Nie chcę... każdy powinien przeczytać sam.

Napisze za to o moich odczuciach. A wciąż są przepełnione emocjami. Szczęścia, ale i smutku...

Jak łatwo zatracić się w dzisiejszym świecie. W świecie technologii, gdzie wszystko wciąż idzie do przodu. Gdzie czas dla bliskich? Gdzie czas na normalne spotkania i rozmowy? Gdzie czas na cieszenie się z małych rzeczy? I w końcu... Gdzie czas na prawdziwą magię Świąt Bożego Narodzenia? 

Zatrzymałam się. Ja naprawdę czytając poczułam wspaniałą magię! Magię zbliżających się świąt. Czułam mróz, oczyma wyobraźni widziałam zimowy krajobraz. Biały puszysty śnieg. Udekorowane domy... Czułam zapach pierników i innych ciasteczek. Nawet moglam wypbrazic sobie pyszny parujacy rosół! Jestem pod wrażeniem, dawno żadna powieść nie wkręciła mnie do tego stopnia w swój świat... Autorka spisała się na medal!

Śmiałam się z ludźmi z domu Seniora "Happy End" , płakałam razem z Anną i Zosią. Kibicowałam Agnieszce i Mikołajowi. Podziwiałam Krystynę. Przeżywałam pogubienie się Adama. Każdy z bohaterów wkradł się i znalazł w moim sercu miejsce. 

Przepiękne zakończenie. Choć i bardzo smutne. Wszyscy mamy inne marzenia. Jedni dążą do spełniania marzeń, inni przechowują je jakimś zakamarku serca. A jeszcze inni czekają, aż samo się marzenie spełni... jak w przypadku Eleonory...

Podsumowując. Książka cudo. Naprawdę cudo. Wywarła na mnie ogromne wrażenie. Każdemu polecam! I polecać będę. I postanowiłam sobie, że moją nową tradycją będzie przeczytanie tej książki jeszcze raz. Co roku. W okresie świątecznym, czy przedświątecznym. Będę do niej wracać. Bo każdy powinien raz na jakiś czas się zatrzymać. Przypomnieć sobie, że życie jest kruche, ale może być naprawdę piękne. Ważne, abyśmy sami tego chcieli...