Prawo żony recenzja

To już trzecia książka z serii "Krwią naznaczone". Moi drodzy, ależ to była historia! Tym razem, skupia się na innych głównych bohaterach.

Hubert jest policjantem, który żyje sam. Ze względu na styl życia oraz pracę, która jest dla niego wszystkim, rozstał się z żoną, a tym samym utracił kontakt z siedmioletnią córką. Cóż, to drugie jest głównie jego zasługą, ponieważ nikt nigdy nie utrudniał mu kontaktu z dzieckiem.
Lena jest żoną mężczyzny, który ukrył się przed całym światem. Ucieka przed organami ścigania, ale i przed częścią świata przestępczego. Kobieta nikomu nie zdradza miejsca pobytu męża. Rodzinny interes i pewne komplikacje sprawiają jednak, że będzie musiała zawalczyć o bezpieczeństwo swoje, a przede wszystkim córki.
Tych dwoje spotka się w pewnych okolicznościach, a wszystko to, co się wydarzy, pozostawiam tym, którzy sięgną po książkę.

Zacznijmy od ważnego faktu. Książka przeznaczona jest dla dorosłych czytelników. To należy podkreślać bezdyskusyjnie. Poruszone zostały tu treści wrażliwe, które mogą wywołać zniesmaczenie czy nawet odrazę. Nie są to natomiast rzeczy, które istnieją tylko i wyłącznie w tej historii, niestety.

Przyznam szczerze, że bardzo polubiłam się ze stylem pisarskim Autorki, a to dodatkowo sprawia, że Jej książki potrafią mnie wciągnąć.
W tym przypadku nie było inaczej. Mało tego, to właśnie ten tom wysuwa się na prowadzenie w mojej hierarchii serii.
Od samego początku, razem z bohaterami, zostajemy rzuceni na głęboką wodę, a cała przeprawa jest niezwykle skonstruowaną fabułą.

Całość jest podzielona na aktualne wydarzenia oraz retrospekcje dotyczące życia Leny. To właśnie wydarzenia z czasu przeszłego zaskoczyły mnie najbardziej. Ukształtowały bohaterkę do roli jaką odgrywa, ponieważ nie zna niczego innego.

No właśnie - kreacja bohaterów osiągnęła wyższy level mojego postrzegania. Są oni bardzo charakterystyczni, ukształtowani w różny sposób. Złożenie ich cech sprawia, że mamy większe pole do popisu jeśli chodzi o analizę ich postępowania. Kluczowe pytanie brzmi: czy którekolwiek z nich uświadomi sobie, czego tak naprawdę dla siebie pragnie?

Wszystkie emocje, które udało się wywołać we mnie Autorce, zostaną ze mną na bardzo długo. Cóż, ta książka odcisnęła na mnie pewnego rodzaju piętno, trafiła dosadnie do mojej głowy.

Ta historia otworzy czytelnikowi oczy na różnego rodzaju manipulacje, uzależnienie od drugiej osoby, strach przed konsekwencjami, lojalność (tę właściwą oraz tę wpajaną), stopniowe budowanie zaufania.
A zakończenie? WOW! Czekam na numer cztery!