Pan Masters recenzja

"Pan Masters" to pierwsza książka od znanej już w Polsce T.L. Swan, którą dane mi było przeczytać.
Na początku trochę ciężko było mi wbić się w styl autorki. Mam wrażenie, że bardzo skakała po wydarzeniach, niektóre sceny były nieco krótkie. Ale wiecie co? Wcale mi to nie przeszkadzało! To nadawało grubaskowi tylko odpowiedniego tempa!

Brielle przylatuje do Anglii na rok i ma pracować jako Au Pair u owdowiałej jakiś czas temu kobiety. Bree ma pewien plan: być podporą dla swojej nowej szefowej, jak najlepiej zajmować się jej dziećmi (które, choć kocha to nie ma doświadczenia w byciu nianią) i zaprzyjaźnić się z pracodawczynią. Niestety, z jej planu nici, bo okazuje się, że na lotnisku czeka na nią mężczyzna. I to nie byle jaki. Dużo starszy, humorzasty ale i diabelnie przystoiny Pan Masters.
Nic nie idzie po myśli dziewczyny. Jej pewne kłamstwo szybko wychodzi na jaw, praca staje pod znakiem zapytania. Ale ona dzięki swojemu wielkiemu sercu drobnymi kroczkami wkrada się do rodziny Mastersów naprawiając ich dysfunkcyjne relacje.

Matko, co to była za historia. Trochę kojarzyła mi się z "Eleanor and Gray" od Cherry. Ale to wcale jej nie umniejsza.
Nasza kochana Brielle dzięki swojej inteligencji rozpracowuje po kolei dzieci oraz ich rodzica. Potrawie dostrzec ich słabe punkty, być dla nich w odpowiednim momencie oparciem, ale i obrać któraś ze stron w konflikcie. Niejednokrotnie walczyła o te dzieci, jakby były jej własnymi i wiele razy przez to usłyszała krzywdzące słowa od sędziego. Nie dajcie się zwieść podczas czytania, bo bardzo mądra i przebiegła kobietka którą ludzie łatwo oceniają, często nietrafnie.

Pikanterii całej książce dodają spicy sceny, które były dość liczne! I to, w jaki sposób odbywały się "spotkania" naszej dwójki 🔥 autorka dobrze poprowadziła ten wątek. Między dwójką głównych bohaterów iskrzyło od samego początku. Ich relacja to było trochę takie hate-love.

Wiecie czytając kolejne rozdziały coraz bardziej żałowałam Juliana (w ogóle to jego imię, UWIELBIAM). To, z czym musiał się mierzyć, jaka odpowiedzialność za swoje czyny na nim spoczywała, jak głęboko zranioną osobą był. Przy tym wszystkim starał się być dobrym ojcem, ale nie zawsze mu to wychodziło. Brakowało w jego życiu dobrej ciepłej osoby, która pokaże mu na czym polega miłość, dobro, zaufanie.

Podsumowując: to było bardzo udane pierwsze spotkanie, jeśli ukażą się kolejne części z serii będę z pewnością je czytać.
Autorka ma swój styl, coś czuję, że albo się go kocha albo nie lubi. Ja jestem w pierwszej grupie.
W książce dostajemy także informacje, że ukarze się osobna część o losach przyjaciółki Brielle, która przyjechała z nią do Anglii.