Cud uważności recenzja

Ta niewielka książeczka była moją pierwszą lekturą o medytacji. Książka jest napisana bardzo pięknie, są tam wręcz poetyckie fragmenty, moim zdaniem jest świetnym wprowadzeniem do problematyki medytacji i buddyzmu.

Centralnym terminem dyskutowanym przez autora w początkowych rozdziałach książki jest "Uwaga", pisana z dużej litery a będąca określeniem pełnej, żywej świadomości tego, co wydarza się "na zewnątrz" i "wewnątrz" nas w chwili obecnej. Podając przykład Uwagi autor pisze, że gdy np. zmywając naczynia powinniśmy być w pełni świadomi faktu, że zmywamy naczynia. Gdy zmywamy i myślimy o czymś innym np. o herbacie która na nas czeka, to nie żyjemy w chwili w której to robimy. Jeśli zaś nie umiemy zmywać naczyń, to nie będziemy umieli również pić herbaty: będziemy w trakcie picia myśleć o innych rzeczach, nie zdając sobie sprawy, że trzymamy w rękach filiżankę. No cóż, powyższe było dla mnie odkrywcze, ale wciąż zmywając naczynie słucham audiobooków, a pijąc herbatę surfuję po internecie itd. itp. Nie takie to proste wcielić zalecenia autora w życie... Pocieszam się, żem tu nie wyjątek, bo chyba wszyscy tak robimy: jedząc kolację oglądamy telewizję, jadąc samochodem rozmawiamy przez komórkę, czytając książkę słuchamy muzyki w odtwarzaczu itd. itp. Zasypywani wręcz jesteśmy gadżetami, które z jednej strony nie pozwalają nam się nudzić, ale z drugiej nie pozwalają napawać się chwilą, być tu i teraz.

Uwaga w ujęciu Nhất Hạnha nazywa się w innych książkach 'uważnością', chodzi o to aby być tu i teraz, w chwili obecnej, a nie myśleć o niebieskich migdałach. To bardzo ważne, bo badania naukowe pokazują, że im częściej jesteśmy uważni, tym częściej jesteśmy szczęśliwi.

Następne rozdziały książki idą mocno w kierunku buddyzmu, jego doktryny i nauczania, no ale autor jest mnichem buddyjskim z Wietnamu, i czasami mam wrażenie, że jego rozważania i wyjaśnienia są bardziej adekwatne dla ludzi Wschodu niż Zachodu, mimo że ma doświadczenie w pracy z ludźmi Zachodu. Są to rzeczy dla mnie niełatwe i trudno akceptowalne, bardziej interesuje mnie medytacja mniej zaś buddyzm jako taki. Pojawia się naturalne pytanie: czy można udanie medytować nie będąc buddystą? Z pewnością tak.

Nie jest to podręcznik medytacji, raczej wstęp do medytowania, którego rolą jest zaciekawić i nakłonić do dalszych lektur i ćwiczeń, myślę że tę rolę spełnia dobrze.