Wampir recenzja

Kiedyś kupiłam tą książkę, gdyż zaszokował mnie tytuł. Nadszedł czas na przeczytanie. Reymont odwiedził Londyn w 1894 roku i brał udział w zjeździe spirytystów i spotkaniu teozoficznym. Czyli wpisuje się w zainteresowania intelektualne końca XIX wieku. Na pewno stykał się z modną w tym czasie w Anglii literaturą grozy, wampiryczną i niesamowitą. Wraca do kraju i w 1911 roku wydaje powieść grozy wpisując się w modny kierunek literacki.
Zenon jest emigrantem z Polski mieszkającym od 10 lat w Londynie. W kraju był znanym poetą, ale uciekł z niego w dość tajemniczych okolicznościach. Prowadzi życie ustabilizowane do czasu gdy w jego pensjonacie nie pojawiają się dość dziwne postacie. Zostaje wciągnięty w wir spirytualizmu i satanizmu. Z jednej strony jest zaciekawiony, z drugiej próbuje się bronić. Czy mu się uda obronić przed nowymi wpływami? Jak potoczy się jego życie po poznaniu rudowłosej Daisy? Tytuł trzeba rozumieć szerzej, jako osobę wysysającą soki życiowe. Kim jest w powieści wampir?
Mroczny zamglony Londyn i krążący po nim Zenon pełen rozterek duchowych i przeżyć na dziwnych seansach. Seanse są bardzo dziwne, gdyż są mieszanką seansów spirytystycznych, sabatu czarownic, obrzędów satanistycznych i okultystycznych. Do tego przebywa tam też guru hinduski, a więc hinduizm i joga. Wszystko jest tak wymieszane z sobą, że trudno się połapać kto jest kim i jaki kierunek reprezentuje. Wszyscy jednak zgłębiają naturę i prawa rządzące wszechświatem. Zenon, która wiedza na ten temat jest zerowa jest zafascynowany, ale też przejęty grozą.
Rzadko czytuję powieści grozy, a więc trudno mi ocenić. Jest niesamowita atmosfera, dziwne zjawiska i strach czający się wszędzie. Dla mnie za dużo w tym wszystkim bałaganu i dziwnych mieszanin zjawisk nadprzyrodzonych. Nie potrafiłam się w tym wszystkim połapać, poza uwagą przytoczoną przez autora, że hinduizm i joga nie jest dla Europejczyków. Warto jednak poznać tę powieść grozy w dorobku literackim Reymonta i literatury polskiej początku XX wieku.