15 blizn recenzja

Nieczęsto spotyka się w naszych księgarniach zbiory opowiadań prezentujące dzieła autorów polskich i zagranicznych jednocześnie. „15 blizn” jest kolejnym takim zbiorem wydawnictwa Replika. I znów, podobnie jak w „11 cięć”, otrzymujemy kilkanaście opowiadań grozy, reprezentujących różne odmiany horroru niepowiązane żadnym motywem przewodnim. Chociaż może jest nim śmierć w różnych jej wcieleniach? Wszystkie premierowe a większość z nich (konkretnie 12) powstała w latach 2010-2011, więc to świeżo krwawiące blizny. I wiele z nich naprawdę zapada w pamięć na dłużej. Na mnie największe wrażenie zrobiło „Twiterowanie z Cyrku Umarłych” Joe Hilla. Napisane w formie wiadomości z mikrologa Twitter gdzie żadna z nich nie może przekraczać 140 znaków. I właśnie z powodu formy sadziłem, że będzie to najsłabsze opowiadanie. A zostałem nim skaleczony do krwi. Przemknąłem przez te krótkie tweety w błyskawicznym tempie a potem odpuściłem sobie dalsze czytanie. Naprawdę mocna rzecz. Porównując je filmowo to mamy REC i Hostel jednocześnie. Co te Kingi mają w sobie? W mojej pamięci na dłużej pozostał również „Mściciel Krwi” Łukasza Śmigla umiejscowiony w uniwersum Decathexis, gdzie autor stworzył wizję niezwykle krwawego świata, cuchnącego zgnilizną, trupami, krwią z niewielką dozą czarnego humoru. Kupując tą książkę najbardziej cieszyłem się na nową historię Stefana Dardy. I nie zawiodłem się. Suspens i mroczne demony żyjące w Twoim sąsiedzie, na Twojej ulicy, w Tobie - tu i teraz. Za to lubię opowieści Stefana Dardy, że umiejscawia te swoje mroczne opowieści w naszym bliskim sąsiedztwie. Kolejnym opowiadaniem które pozostawiło ślad na mojej psyche to „Menage a Trois” F. Paul Wi’lson’a. Morderstwo, sex, religia, bogata starsza pani, niepokojący klimat – wszystko to można spotkać w tej opowieści. Zapomniałbym o Ramseyu Campbellu. Jego opowiadanie „Tuż za tobą” może konkurować tylko z największymi mistrzami horroru. Niby prosta historia o duchach ale jak opowiedziana i z jakim zakończeniem?! Natomiast zawiodłem się trochę na opowiadaniu mistrza – rzemieślnika Mastertona i oczekiwałem czegoś więcej od Jacka Ketchuma. Natomiast miłą niespodzianka dla mnie był „Terapeuta” Morta Castle’a ponieważ, inaczej jak wszyscy chyba, nie przepadam za tym autorem. Ogólnie książka nie pozwala się nudzić i trzyma równy poziom, podejrzewam jednak ze może budzić niesmak w osobach, które nigdy nie czytały podobnej literatury. Ale fanom horroru można polecić!