Uśmiech zimy recenzja

„Siła czasem bywa maską, za którą ukrywamy strach i dezorientację”.

Berenika jest rozwódką, ma dwoje dorosłych dzieci, mieszka z rodzicami. Niespodziewanie dostaje informację, że dostała spadek. Wkrótce wyjaśnia się, że zmarł jej dawny kochanek, Maksymilian znany artysta malarz. Zostawił jej swoją posiadłość, która leży w małej podlaskiej wiosce. Aby go otrzymać kobieta musi spełnić jeden warunek: ma zamieszkać w posiadłości na cały rok. Jej niedowierzanie i zaskoczenie jest ogromne. Wraz ze swoim obecnym partnerem udaje się w podróż w wielką niewiadomą. Odziedziczony dom okazuje się piękną posiadłością. Jej radość z pobytu w nowym miejscu nie trwa długo. Niespodziewanie zaczynają dziać się dziwne niepokojące rzeczy. Czy Berenika wytrzyma, czy zostawi wszystko i wróci do swojego życia w Poznaniu?

Akcja powieści toczy się dynamicznie, przykuwa uwagę i intryguje. Fabuła jest ciekawie skonstruowana, wzbudza emocje i niepokoi. Autorka snuje swoją opowieść w sposób lekki, przyjemny, plastyczny z dużym poczuciem humoru. Ciekawie, wyraźnie i realnie wykreowani bohaterowie. Zwykli ludzi z wadami i zaletami, barwni, niejednoznaczni. Przed główną bohaterką nie lada wyzwanie. Jej życie jest raczej monotonne, nieciekawa praca, ciągły brak gotówki, nie czuje się kobietą spełnioną. Porzucona przez męża, wróciła do rodziców, gdzie przypadła jej rola opiekunki. Na dorosłe już dzieci też nie zawsze może liczyć. Zachowanie jej wieloletniego partnera, alkoholika też pozostawia wiele do życzenia. Zmarły Maksymilian dawno temu był jej kochankiem, zafundował jej prawdziwy koszmar… Berenika przez wiele lat próbowała usunąć go ze swej pamięci. Teraz wszystko ponownie do niej wraca.

Jest to bardzo dobra powieść obyczajową z wątkami romansu i z maleńką szczyptą thrillera. Tajemnice, niepokój, zaskoczenie są obecne w całej powieści. Życie Bereniki nie jest łatwe, wymaga od niej dużo samozaparcia. Targana nieustającymi wątpliwościami, kolejny raz musi się mierzyć z bolesną przeszłością. Przyszłość też nie zapowiada się różowo. Trudne relacje rodzinne, brak wsparcia, wzajemne zależności, pretensje, żale. Autorka ukazuje, przeróżne sytuacje, jakie niesie nam życie, nie zawsze przyjemne. Znalezienie przywiązanego do drzewa psa, czy porzucone, okaleczone koty... W domu mają miejsce niepokojące, dziwne rzeczy. Jedne przedmioty znikają, kolejne się odnajdują, pojawiają się intrygujący goście, a wszystko to w cieniu mrocznego lasu.Polecam.