Urok recenzja

27-letnia Eliza Olchowska jeszcze trzy lata temu była pełną pasji i marzeń studentką dziennikarstwa, jednak gdy na jej drodze stanął bogaty i zabójczo przystojny William Paterson, jej poukładany świat wywrócił się do góry nogami. Oczarowana dziewczyna nie może uwierzyć w swoje szczęście i porzuca całe swoje dotychczasowe życie, by związać się z mężczyzną, którego prawie nie zna. Początkowa sielanka szybko jednak zmienia się w koszmar, bo pod maską czułego i uwodzicielskiego kochanka William skrywa znacznie mroczniejsze i niebezpieczniejsze oblicze. By chronić siebie i swoje nienarodzone dziecko kobieta postanawia uciec i zmienić swoją tożsamość, całkowicie odcinając się od rodziny i znajomych. Jako Eliza Kamińska rozpoczyna wraz z synkiem nowe życie w małym miasteczku. William nie zamierza jednak tak łatwo z niej zrezygnować…
„Urok” Laury Kraft to książka, która przyciągnęła mnie do siebie magnetyczną okładką i ciekawym zarysem fabuły. Nie sięgam zbyt często po dzieła polskich autorów, a do debiutów podchodzę z jeszcze większą ostrożnością, ale niezwykle pochlebne recenzje ostatecznie mnie zachęciły, dlatego postanowiłam zaryzykować i dać szansę tej pozycji. Muszę przyznać, że miałam dosyć spore oczekiwania, dlatego tym większe było moje rozczarowanie, gdy tylko zagłębiłam się w lekturze. „Urok” to kolejny przykład niewykorzystanego potencjału. Laura Kraft bez wątpienia miała dobry pomysł, tylko nie został on w pełni zrealizowany. Początek był intrygujący i tajemniczy, niestety autorka, zamiast stopniowo dawkować informacje dotyczące zwłaszcza przeszłości głównej bohaterki i jej związku z Williamem, praktycznie od razu odkrywa wszystkie karty. Później było już tylko gorzej. Autorka nie pozwala się rozwijać danym wydarzeniom i zbyt szybko przeskakuje od jednej sceny do drugiej, często je streszczając. To samo tyczy się scen erotycznych, które były zbyt krótkie i słabo rozbudowane, by mogły rozpalać wyobraźnię. Kreacja bohaterów też nie powala na kolana. Eliza była tak przerysowaną i wyidealizowaną postacią, że tylko wzbudzała moją niechęć i irytację. Norbert jako bohater był znacznie ciekawszy, dlatego rozdział poświęcony jego przeszłości najbardziej mi się spodobał, podobnie jak część z rytuałem. Myślę, że gdyby autorka bardziej się skupiła na rozwijaniu tego wątku i wątku kryminalnego, zamiast na płytkim i banalnym romansie między głównymi bohaterami, ta książka wypadłaby znacznie lepiej w moich oczach. Żałuję, bo naprawdę miałam wysokie oczekiwania wobec tej pozycji i liczyłam na intrygującą, pełną tajemnic lekturę. Niestety tego nie otrzymałam.