Niewidzialne życie Addie LaRue recenzja

**SPOILERY**Niebezpiecznie jest modlić się do bogów, którzy odpowiadają po zmroku. Czyli francuska Jagna z Chłopów, która chce czegoś więcej, nie tylko ta wieś i stary mąż i całe życie w jednej społeczności.

Jako współczesny czytelnik, który miał wybór miejsca zamieszkania rozumiem bohaterkę, no kto by chciał spędzić całe życie w jednej wsi, raz na rok pojechać na jarmark, a tak to ciężka praca i małżeństwo z rozsądku. Pech chciał, że Addie zawarła pakt z diabłem i teraz musi nauczyć się żyć z tym, że nikt nie pamięta jej po straceniu jej z oczu, zamknięciu drzwi etc. Ani rodzice, ani przyjaciółka-zielarka.

Obserwujemy pasjonujące zapasy Addie z epoką - czy łatwiej podróżuje się samemu jako kobieta czy mężczyzna, jak znależć nocleg na stałe, jeśli nikt cię nie pamięta i rano potraktuje jak włamywacza bądź złodzieja. Ale także - jak zrobić pierwsze wrażenie setki razy, by w końcu dostać zaproszenie na elitarny obiad i jak nie rozpaść się na kawałki, kiedy ktoś myśli, że właśnie cię poznał, a ty wiesz, że to już dwa miesiące powtarzacie ten sam dzień?

Książka czyta się bardzo łatwo, postaci napisane są wyraziście. Autorka zabiera nas w wiele klasycznych miejsc - Paryż, Wenecja w przeszłości, Nowy Jork w teraźniejszości. Nowojorski światek artystyczny młodych ludzi został sportretowany barwnie i zdecydowanie. Wieczne zło jest naprawdę złośliwe i cierpliwe i zaborcze, w kontraście do ludzkiej niepewności, niewystarczalności i niezdecydowania.

Pytanie, jakie zadaje książka jest następujące: czy warto żyć setki lat i widzieć na własne oczy, jak zmienia się świat i doświadczać sztuki, muzyki i teatru kosztem potwornej samotności i bólu zapomnienia i niemożności zbudowania żadnych relacji z ludźmi na dłużej niż jeden dzień? Oraz gdy twoim jedynym sporadycznym towarzyszem jest demon i gdy żyjesz przez 300 lat, do kogo jesteś bardziej podobna - do niego, czy do ludzi? I czy warto żyć czekając, że ktoś jednak cię zapamięta? I jeśli ktoś taki się pojawi, czy będzie to dane wam na zawsze?