Upiory spacerują nad Wartą recenzja

Uwielbiam poznawać twórczość polskich autorów, dlatego też do powieści Ryszarda Ćwirleja „Upiory spacerują nad Wartą” podeszłam z ogromnym zapałem.

Przenosimy się w czasie do roku 1985, aby wraz z upiorami oraz milicjantami spacerować po PRL-owskim Poznaniu. Na brzegu Warty wędkarze znajdują ciało kobiety bez głowy. Wywołuje to ogromny strach wśród mieszkańców. Dla Milicji Obywatelskiej to poważny problem, gdyż odnaleziona po kilku godzinach głowa, nie pasuje do ciała. Czy to znaczy, że w dotychczas spokojnym mieście grasuje seryjny morderca?

Ryszard Ćwirlej fantastycznie zobrazował klimat tamtejszych czasów. Czytając, mamy okazję zanurzyć się w świecie zdecydowanie odmiennym od naszej teraźniejszości. Puste sklepowe półki, kartki, Peweksy, dolary, przeróżne układziki pod stolikami. Nie pamiętam takiej Polski, gdyż urodziłam się nieco później, dlatego tym bardziej doceniałam szczegółowe opisy Poznania z 1985 roku.

Początek tradycyjnie, jak to w kryminałach, zaintrygował mnie, gdyż wszystko zaczyna się od trupa. Zapowiadała się oryginalna zagadka. Jednak wraz z ilością przewracanych kartek robiło się coraz gorzej… Mimo, że starałam się czytać uważnie, bohaterowie powieści albo mi się mylili, albo zaczynali mnie irytować. Pojawiało się mnóstwo nazwisk, które niewiele wnosiły do fabuły. Zazwyczaj nie przeszkadza mi wielość bohaterów, tu jednak zabrakło mi większej indywidualności jednostek.

Spodobało mi się czarne poczucie humoru autora, jednak więcej pozytywów nie potrafię znaleźć w tej powieści. Najbardziej odstraszył mnie alkohol. Tak, ja rozumiem, że w tamtych czasach ludzie pili ogromne ilości alkoholu. Ale po co ciągle o tym wspominać? Opisy trunków można było znaleźć niemal na każdej stronie. Jak nie flaszka, to piwko, jak nie piwko, to herbata z prądem. Książka z pewnością spodobałaby mi się bardziej, gdyby autor skupił się w większym stopniu na śledztwie, a zdecydowanie mniej na ciągłym zaglądaniu w kieliszek przez milicjantów.

„Upiory spacerują nad Wartą” określiłabym mianem męskiego kryminału. Mi niestety całkowicie nie przypadł do gustu. Sądzę jednak, że fani historii z czasów PRL z wątkiem kryminalnym nie będą rozczarowani 😊