Upadające królestwa recenzja

Historia ta jest zaczarowana, bowiem kiedy tylko zajrzysz do niej, nie możesz się oderwać. Tak właśnie było ze mną. Znalazłam się w środku poważnych wydarzeń, jednocześnie przyglądając się ogromowi uczuć i kiełkującej magii. Morgan Rhodes stworzyła coś niesamowitego, coś, co się pochłania jednym tchem.

Paelsia, Auranos i Limeros, to trzy Królestwa, które niegdyś połączone, teraz stanowią odrębne, praktycznie wrogie sobie krainy. Auranos jest najbogatszym Królestwem, a Paelsia najbiedniejszym, słynącym z wybornego wina. Limeros natomiast pokrywa się coraz bardziej lodem. Między nimi nie ma zgody, nieraz z nazbyt osobistych powodów. Oprócz nich jest jeszcze Mystica. Są Obserwatorzy, którzy pod postacią ptaków przyglądają się ludziom. Aby któreś z Królestw mogło dojść do władzy musi zdobyć cztery magiczne kamienie, które zostały przed laty ukryte. Gdzie? Tego nie wie nikt, łącznie z Obserwatorami. Jest jednak osoba, która może je znaleźć, dziewczyna, która narodziła się z niewiarygodnie potężną mocą. A teraz dochodzi do przygotowań wojennych, dwa państwa łączą się, aby przejąć to najbogatsze. Dlaczego? Powodów jest wiele, a jedno wydarzenie, kontrowersyjne, rozpętuje burzę.

W powieści występuje sporo bohaterów, dzieje się w niej wiele i bałam się, czy będę w stanie to wszystko zapamiętać i ogarnąć. Udało mi się, na szczęście. W sumie przejścia pomiędzy poszczególnymi królestwami są płynne i delikatne. Mimo tego, że częste, nie wprowadzają żadnego zamętu. Każde państwo ma swojego głównego przedstawiciela, którego emocje poznajemy. W taki sposób szesnastoletnia Cleo, nosząca imię po bogini nieraz denerwuje swoim zachowaniem, a innym razem zadziwia dobrocią serca. Pokazuje Auranos z całkiem innej strony, tej lepszej i cieplejszej. Jonas z Paelsi jest jakby trochę symbolem zemsty, bowiem pragnie pomszczenia śmierci swojego brata. Magnus jest natomiast postacią złożoną. W pierwszym momencie robi wrażenie chłodnego i niedostępnego, a w drugim można dostrzec w nim dobro, a nawet kruchość. Jednak jest synem władcy Limerosu, nie bez przyczyny nazywanym Krwawym Królem. Czy potomek również jest tak bezlitosny w walce? Oprócz przedstawionej trójki jest jeszcze wielu charakterystycznych bohaterów, którzy tworzą tę aurę oryginalności.

Przyznaję, że bardzo spodobała mi się pierwsza część serii Upadające Królestwa. Książka ta została napisana bez żadnych udziwnień językowych. Dialogi są bardzo naturalne, a wydarzenia wciągające. Morgan Rhodes stworzyła coś naprawdę godnego uwagi, coś co z pewnością się spodoba nawet tym, którzy nie przepadają za fantastyką. Tutaj została ona subtelnie wprowadzona, dając nadzieję na rozwinięcie w kolejnych tomach. Jak dla mnie, pomimo prawie 500 stron, zakończenie nastąpiło zbyt szybko. Spodziewałam się jeszcze trochę akcji, a to sprawiło, że mam ochotę na przeczytanie drugiej części serii.

Nie umiem napisać niczego złego na temat książki Upadające Królestwa. Porwała mnie do niebezpiecznego świata, w którym dochodzi do wojny. Zachwyciła i sprawiła, że chcę jeszcze. Lubię nieraz oderwać się od rzeczywistości, a ta powieść dała mi wiele wrażeń, emocji i radości.