Kryminał prywatny recenzja

Moim zdaniem książka jest bardzo zła i niezbyt łapie za serduszko, przeładowana wydarzeniami, które w końcu zaczynają się mylić mi jako czytelniczce. Jest ich zdecydowanie za dużo, są również zbyt mało realne, a to przecież kryminał, nie fantasy. Kolejnym minusem są metafory, proste, wzięte z kolokwialnego języka, i pojawiające się średnio w co trzecim zdaniu. Co za dużo to niezdrowo. Na koniec zostawiam coś, co poruszyło mnie najmocniejKsiążka bardzo mi się nie podobała nie moje klimaty.Czytalo mi się ją bardzo ciekżko i bardzo długo,Ksiażka zamiast porywać w momentach ważnych usypiala i nuzyla Autor nie przypadl mi do gustu i raczej nie przeczytam jego wiecej kdiazke jesli jakies napisze :) Okladka zachwycila mnie bardziej niz dana ksiazka.Licze na lepsze ksiazki tego autora i mam nadzieje ze kiedys jeszcze wroce do pisarza ksiazek na chwile obecna  nie mam zamiaru ,mozliwe ze przeczytam ja za pare miesiecy jeszcze raz i moze wtedy moja recenzja sie zmieni narazie jest jaka jest i mama nadzieje ze tak nie zostanie dlugo.plusem jest tutaj napewno ukazanie w wielu miejsc pieknych Opola ktore zachwycaja mnie od wielu wielu lat i z mila checia tam bym zabrala swoje manatki i zwiedzial to miadto.Tymon Dantej, główna postać książki, uważa się za pisarza, ale niezbyt uważa na to co robi czy mówi. Z większą łatwością tworzy sobie problemy niż bestsellery książkowe i pochłaniania stanowczo zbyt dużą ilość alkoholu. Dantej nie może poradzić sobie z przeszłością, nie ogarnia teraźniejszości, a przyszłość dla niego nie istnieje. Jego kryminał prywatny rozpoczyna się, gdy ginie młoda kobieta…
Nikt jej nie szuka, nikt o nią nie pyta. Nie ma ciała, nie ma zbrodni? Jedyną osobą, która nie może pozbyć się świadomości śmierci tej kobiety, jest ten, który ją zabił…
Dantejowi zamazuje się granica między jego własną twórczością literacką i wyobraź-nią, a tym co prawdziwe. Tymon Dantej jest też niemal pewny, że to właśnie on sam jest winien śmierci młodej dziewczyny, której nie może pozbyć się z głowy — niestety wszyst-ko pamięta jak przez mgłę. Nim całkowicie stoczy się na dno chce wyjaśnić tę ostatnią w życiu zagadkę. „Kryminał prywatny” to rzecz jasna kryminał, czasami mroczny, a innym razem mniej. Niniejsza książka jest psychologicznym labiryntem dla głównego bohatera, który prócz zakamarków własnego umysłu zwiedzi też Opole, Wrocław i Kuźnię Raciborską.