Uczniowie Hipokratesa. Doktor Bogumił recenzja

Ałbena Grabowska Urodzona w 1971 roku w Polsce (Pruszków) . Polka o bułgarskich korzeniach, neurolożka z drugim stopniem specjalizacji i doktoratem. Kiedyś oddana wyłącznie pacjentom (szczególnie chorującym na padaczkę), od dziewięciu lat autorka powieści dla dorosłych i dzieci.

Autorka poczytnych książek m.in. „Stulecie winnych” na podstawie której powstał bardzo popularny serial. Dorobek literacki bardzo bogaty, a co najistotniejsze cieszący się bardzo dobrymi ocenami, co świadczy o jakości zawartej w książkach. Nie sposób „naklepać” ilości, dla czytelnika liczy się jakość, dzięki czemu zawsze chce wracać do takiego autora.

Objętość książki na początku mnie przeraziła, bo jak pomyślałam, że o tematyce medycznej ktoś będzie prawił przez tyle stron to zwyczajnie bałam się niestworzonej opowiastki, ale kiedy przeczytałam, że Pani Ałbena jest specjalistą neurologii i epileptologii, fakt ten z miejsca nadał autentyczności zapowiadanej historii, od razu też wiedziałam, że nie będą to brednie zaczerpnięte gdzieś tam na poczet napisania książki.

A co znajdziemy za okładką ?

Głównym bohaterem jest Bogumił Korzyński, absolwent Uniwersytetu Medycznego w Wilnie, który rozpoczyna pracę w warszawskim Szpitalu im. Dzieciątka Jezus na oddziale chorób wewnętrznych. W momencie w którym Go poznajemy jest dojrzałym mężczyzną, szczęśliwym mężem i ojcem, ale tylko On i Jego lokaj wiedzą jaką drogę przeszedł by być tym kim dzisiaj jest. Bogumił jako młody chłopiec został sierotą, pomoc otrzymał od ciotki dzięki której mógł się kształcić, pomógł mu również fakt, że wżenił się do rodziny Przybylskich, zamożnej i szanowanej rodziny lekarzy. O tajemnicach z Jego przeszłości nie wie ani żona ani cała jej rodzina, więc kiedy przeszłość puka do drzwi Korzyńskiego, ten staje przed nie lada wyzwaniem by chronić zarówno siebie jak i najbliższych.

Z historią Bogumiła na przemian przeplatają się legendy ( co prawda w dużym skrócie ale niesamowicie konkretnie opowiedziane) o dokonaniach naukowców z XIX wieku. Czytając o tym jak dawniej pracowali lekarze i wyobrażając sobie sytuacje zawarte w książce oraz mając świadomość, że tak działo się naprawdę, czytelnikowi włos na głowie się jeży. Amputacje w pełnej świadomości bez znieczulenia, sekcje zwłok i zaraz po nich badanie pacjentów bez zachowania najmniejszych środków higienicznych, smród i brud – to tylko namiastka tego, co działo się kiedyś w szpitalach.

Przygoda i perypetie życiowe doktora Bogumiła wciągają czytelnika od pierwszych stron, z każdą kolejną kartką jesteśmy ciekawsi wydarzeń z jakimi przyjdzie mu się zmierzyć. Autorka stanęła na wysokości zadania, oczarowała mnie swoją lekkością pióra, dla mnie ta książka zasługuje na maksymalną ilość punktów.