Uczciwe życie recenzja

"Wiele osób chce, żeby prawda miała charakter umoralniający albo wychowawczy, ale moim zdaniem to dość sentymentalne podejście. Prawda to po prostu prawda. Niekiedy bywa gwałtowna, czasem coś wymyślonego wydaje się bardziej prawdziwe od tego, co wydarzyło się w rzeczywistości. Jedynym sposobem na bycie prawdziwym jest czasem głoszenie kłamstw."

Studia na wydziale prawa na prestiżowej uczelni w Lundzie, były nie tylko spełnieniem wyznaczonego celu, ale i ogromnym obciążeniem finansowym dla pochodzącego z niezamożnej rodziny studenta. Ta świadomość ciążyła mu, odbijając sie na kontaktach towarzyskich, izolując od bogatszych uczniów. Wszystko zmienia się, gdy przypadkowo poznaje Max. Zafascynowany dziewczyną, stopniowo angażuje się w relację i poznaje jej ekscentrycznych znajomych...

Muszę przyznać, że lubię tę nutkę niepewności, gdy sięgam po książkę Autora, którego wcześniej nie znałam. Tu już sam prolog zaintrygował i sprawił, że z dużymi oczekiwaniami przystąpiłam do lektury.
Jakim Zander kreśli przenikliwy i poruszający obraz. Początkowo niespiesznie precyzyjnymi słowami odmalowuje ramy zdobione nadzieją i marzeniami, pełne młodzieńczych planów, oczekiwań. Każdy z odcieni jest pomyślany i dokładnie dobrany. Z czasem symetria zaczyna się zacierać, skupiając się na indywidualnych poglądach, ideologiach i przekonaniach. Wszystko wyraźnie zarysowane i podkreślone ognistymi barwami emocji. Intensywność doznań wzrasta z pojawieniem się manipulacji i oszustw.

To opowieść o poszukiwaniu sensu życia, śmiałym wkraczaniu w dorosłość, a także przekraczaniu granic i ich konsekwencjach. To także świetna sensacja, która sprawiła, że z zapartym tchem uczestniczyłam w wydarzeniach.
Dzięki narracji pierwszoosobowej mamy możliwość głębszego spojrzenia na świat oczami studenta, przez co cała historia staje się nam bliższa.
Na koniec zostawię Was z pytaniem, które przewijało się przez całą historię: co tak naprawdę oznacza żyć uczciwym życiem?
Szczerze polecam i w pełni doceniam kunszt autora.